Ex toto corde

[p. 5]

Opdracht

Aan Gudrun Marie

Van tuinen of paleizen
rest mij geen grein of spoor
in ondermaanse reizen
zwierf ik mijn doel teloor.

Bij vrouwen, wijn en vrinden
bij zang en overmoed
wou ik vertroosting vinden
voor wat ik derven moet.

Maar ook heb 'k in dit leven
- en zonder voorbehoud -
het kostbaarst weggegeven
uit liefde menigvoud.

Aan prille idealen
doch ook aan ijdele praal:
wijn fonklend in bokalen
bij toortslicht in de zaal.

Maar weedom en ellende
besloten menig tij
en die ik diepst miskende
was mij het trouwst nabij.

Totdat mij, moegezworven,
dat vergezicht verscheen:
hoe al wat ik had verworven
tot schim en schijn verdween.

[p. 6]

 

En wat mij in 't verleden

 

gejaagd had dag op dag

 

viel stil tot rust en vrede

 

die ik in jouw ogen zag.

 

 

 

Opdat vereeuwigd worde

 

wat ik dichtend hier belijd:

 

hoe buiten d'aardse orde

 

van 's mensen ijdelheid

 

 

 

een hart dat nimmer morde

 

doch wachtend bleef bereid

 

mij van de wrede horde

 

der wanhoop heeft bevrijd.

 

 

 

Zo zij - ex toto corde -

 

dit boek jou toegewijd.