Groot gebedenboek ten gebruike van katholieke christenen voor alle dagen en tijden van het jaar en alle omstandigheden des levens

* ‘Stabat mater dolorosa’

Op vele plaatsen zingt men, indien de oefening van de Kruisweg in het openbaar wordt verricht, tussen de verschillende staties een of meer strofen van de volgende oude prosa ter ere van de Moeder van Smarten.

Stabat Mater dolorosa juxta Crucem lacrimosa, dum pendebat Filius.	Met de tranen in haar ogen stond de Moeder, diep bewogen, naast het kruis, waar Jesus hing.
Cujus animam gementem, contristatam et dolentem, pertransivit gladius.	Door haar pijnlijk zuchtend harte, overstelpt van wee en smarte, 't scherpe zwaard van droefheid ging.
O quam tristis et afflicta fuit illa benedicta Mater Unigeniti!	Hoe bedrukt, hoe neergeslagen, moest de zegenrijke klagen om Gods eengeboren Zoon.
Quae maerebat et dolebat, pia Mater, dum videbat Nati poenas inclyti.	Ach, hoe schreide en hoe kreet zij, en wat folteringen leed zij bij 't aanschouwen van die hoon.
Quis est homo, qui non fleret, Matrem Christi si videret in tanto supplicio?	Wie kan nu zijn tranen houen en de Moeder hier aanschouwen in haar bitter zielewee;

[p. 990]

Wie voelt niet zijn hart verscheuren, die de Moeder zo ziet treuren, lijdend met haar Jesus mee?	Quis non posset contristari, Christi Matrem contemplari dolentem cum Filio?
Zij zag Jesus voor de zonden van zijn volk bedekt met wonden van de wrede geseling.	Pro peccatis suae gentis vidit Jesum in tormentis et flagellis subditum.
Zij zag haren Liev'ling sterven, alle troost zijns Vaders derven tot de geest uit 't lichaam ging.	Vidit suum dulcem Natum moriendo desolatum, dum emisit spiritum.
Geef, o Moeder, bron van liefde, dat ik lijd wat u doorgriefde, geef mij dat ik met u klaag.	Eja, Mater, fons amoris, me sentire vim doloris fac, ut tecum lugeam.
Ach, ontvlam mijn hart en zinnen, dat ook ik mijn God mag minnen, en dien Heiland steeds behaag.	Fac, ut ardeat cor meum in amando Christum Deum, ut sibi complaceam.
Heil'ge Moeder, hoor mijn bede, deel mij Christus' wonden mede, diep ze drukkend in mijn hart.	Sancta Mater, istud agas, Crucifixi fige plagas cordi meo valide.
Van uw Zoon, bedekt met wonden, die zo leed om mijne zonden, laat mij delen in de smart.	Tui Nati vulnerati, tam dignati pro me pati, poenas mecum divide.
Laat mij met u medewenen, mij met 's Heren leed verenen tot het uur van mijnen dood.	Fac me tecum pie flere, Crucifixo condolere, donec ego vixero.
Naast het kruishout wil ik toeven en mij daar met u bedroeven om het lijden, naamloos groot.	Juxta Crucem tecum stare et me tibi sociare in planctu desidero.
Maagd der maagden onvolprezen, wil mij niet ongunstig wezen, laat mij treuren aan uw zij;	Virgo virginum praeclara, mihi jam non sis amara: fac me tecum plangere.
Laat mij Christus' doodsstrijd strijden, deelgenoot van al zijn lijden, laat mij sterven zoals Hij.	Fac, ut portem Christi mortem, passionis fac consortem et plagas recolere.

[p. 991]

Fac me plagis vulnerari, fac me Cruce inebriari et cruore Filii.	Laat zijn wonden mij doorwonden, worde ik bij zijn kruis verslonden in het bloed van uwen Zoon.
Flammis ne urar succensus, per te, Virgo, sim defensus in die judicii.	Moge ik in het vuur niet branden, neem, o Maagd, mijn zaak in handen in het oordeel voor Gods troon.
Christe, cum sit hinc exire, da per Matrem me venire ad palmam victoriae.	Christus, wil bij mijn verscheiden door uw Moeder mij geleiden tot de overwinnaarsprijs.
Quando corpus morietur, fac, ut animae donetur paradisi gloria.	Doe, als 't lichaam dan zal sterven, mijne ziel de glorie erven van het hemels paradijs.
Amen.	Amen.