De twaalf mannetjes

[p. 18]

Zomer

De torenklok slaat zeven keer,
gewoon als iedre dag,
maar 't lijkt dezelfde klok niet meer,
zo blij klinkt elke slag.

De vroege mannen op hun fiets,
op weg naar de fabriek,
die neuriën of fluiten iets;
de straat is vol muziek.

Al heel vroeg heeft de bloemenvrouw
haar kraampje ingericht.
De rozen zijn nog nat van dauw,
de tulpen zijn nog dicht.

Het lijkt wel of het hardop lacht,
het orgel dat daar klinkt,
dat aan de zonkant van de gracht
tot in zijn buik toe zingt.

De hele stad wordt enkel goud,
de springtouwtijd gaat in,
en als je mij de bocht voorhoudt
spring ik er middenin.

[p. 19]