| |
| |
| |
Een gheestelyck refereyn, Ghedicht op het woort, Hec est dies quam fecit hominus, &c.
Als de Catholycke gheen kercken en hadden.
I
Dit is den dach des Heeren almachtich,
Laet ons verblyden ende iubileren in desen
Want Christus door zyn Godtheyt crachtich
Als heden vander doot is verresen.
Dit wilt ons die heylige Kercke bewijsen,
Singende, Surrexit Dominus den Heere bemint
Dat wij ten uutersten daege oock sullen verrijsen
Tot grooter glorien, Dit wel versint,
Ghelyc Christus in zyn menscheyt inder waerheyt
Is verresen vander lichamelijcker doot,
Soo sullen wij oock verrijsen in grooter claerheyt
Inden dach des Heeren met blijschap groot.
Maer ierst moit het lichaem met zyn ghebreken
Daer wij daegelijcx mede worden ghequelt,
Sterven, ende in daerde worden ghesteken,
Smaekende de doot en haer ghewelt,
Welcke doot vanden Heyligen vercoren
Is zeer precieus inden ooghen des Heeren.
Maer voor die Sondaers dier gaen verloren,
Is zij affgrijselijck, als ons Scrifturen leeren.
Het lichaem sal rotten, als een terwen coren,
Datmen inder aerden worpt met goeden moet.
Dwelck schoonder opstaet dant was te voren,
Tot grooten profyte vanden Lantman goet.
Surrexit Dominus, soo sullen alle die Godt beminnen
Ende zijn gheboden onderhouden voorwaer,
Altsamen verrijsen, wilt dit versinnen,
Ghelijck de Sonne blinckende en claer
Is opgaende inden dageraet schoone,
Daer deur des menschen herte verblijt.
Soo zullen de vercorenen hen vertoonen
| |
| |
Voor den Rechter stoel des Heeren gebenedijt.
Dan sal Christus die bermhertige Heere
Sijn lieve vrienden spreken aen,
Met blijden aenschijn sal hij hem keeren
Tot die tzijnder rechter hant sullen staen,
Coompt gebenedijde mijns Vaders verheven
Int rijck dwelck ick u hebbe bereyt,
Ick hadde honger, ghij hebt mij teten gegeven
En dorst, ghij en hebt mij niet ontseyt.
Compt ick sal u nu alle gaen leyden,
Daer ick u dicmael hebbe voorzeyt,
In mijn glorie, daer suldi u vermeyen,
En iubileren met mij inder eewicheyt,
Want ghij en hebt u niet laeten verdrieten
Te wercken inden wijngaert met grooten arbeyt
Als goede werclieden, suldi den loon ghenieten,
Die u van inder eewicheyt is bereyt.
Surrexit Dominus wilt ons oock bethoonen,
Mijn lieve vrienden zeere bemint,
Dat Godt die sondaers oock sal loonen,
Ghelijck zij voor haer sonden hebben verdient,
Want zy zullen als bocken stinckende
Ter slinker hant des Heeren worden gestelt
Die hen sal seggen, zijt hierom dinckende,
Als ghij tot sonden wort ghequelt.
Hoe grammen aenschyn de Heere sal toonen
Den hooveirdigen menschen fel ende fier,
Die haere sonden sullen meynen te verschoonen,
Gaet ghij vermaledijde int helsche vier,
Dwelc den duyvel bereyt is met dien aenhangen,
Daer ghij sult branden inder eewicheyt.
Ick heb u dicwils geroepen met verlangen,
Tot penitencie heb ick u lange verbeyt,
Maer ghij zijt obstinaet gebleven
In u ongeloove ende sonden groot.
Daeromme moetti nu rekeninge geven,
Ende u boosheyt betalen met die eewige doot.
| |
| |
Dan zullen die sondige bocken die stincken,
Ende in haer corruptien zijn verresen,
Alle te saemen inder hellen versincken,
Daer nemmermeer verlossinge en sal wesen.
Surrexit Dominus sal ons oock bewijsen,
Singende Alleluya met grooter vreucht,
Dat wij heden al geestelijck moeten verrysen
Uutter sonden totter deucht.
Want die naemaels als costelijcke steenen
Inde stadt Godts sullen worden ghestelt,
Moeten hier haere sonden beweenen,
Ende met temptacien worden ghequelt.
Daeromme sullen wy altijt dincken,
Als ons eenich lijden oft strijt compt aen,
Dat zuyver moet zijn dat eewelijck sal blincken,
Ende in Godts presentie altijt sal staen.
En laetet ons dan niet verdrieten,
Die corte penitencie diemen nu doet,
Want daer vore sullen wij naemaels ghenieten,
Ende aenschouwen dat opperste goet.
Dan sullen die boose menschen ende sonderlinghe
Die hier van wellusticheyt hebben gheraest,
Seggen met grooter verwonderinge,
Ende bevender stemmen zeer verbaest:
Siet hoe dat zy nu worden verheven,
Die wij inder werelt hebben ghequelt,
Wij meynden dat dwaesheyt was hen leven,
En nu worden zij bij de kinderen Godts gestelt.
|
|