Het prieelken der gheestelyker wellusten

[p. 119]

[p. 120]

Hiernae volghen schoone gheestelijcke leysenen, ghedicht bijder voorscreven Ioncvrouwe Catherina Boudewijns.

Een gheestelijck liedeken van onse lieve Vrouwe,
op den toon van, Al tusschen tvee zeebergen daer loopt een water. &c.

Altsaemen wilt uut minnen
Mijn geestelic liet verstaen
Van de hemelsce Coninginne
Maria is haren naem.
Laet ons dese maget prysen,
En singen van haerder deucht,
Ende haer alle eere bewijsen
Met loffsanck ende vreucht.

Ierst die ootmoedichede

Was in Maria soo groot,
Dat zy van boven beneden
Trock Godts sone in haren schoot.

Met suyverheyt zeer reyne

Was haer ziele en lichaem verclaert,
Godt wilde als een kindeken cleyne
Van Maria worden gebaert.

In haer gheloove op deser aerden

Was zy sterck ende vroom,
Daerom wilde Godt aenvaerden
In Maria zyn menscheyt schoon.

Haer liefde was boven maeten

Alle haer crachten ende virtuyt
Door haer wercken vol caritaten
Coos haer den Vader voor zyn bruyt.

Van alle barmherticheden

Is zy die moeder altyt.
Voor ons sondaren hier beneden
Crijcht zy gracie ende respijt.

[p. 121]

 

Laet ons Godts moeder hier loven,

 

Ende dienen int aertsche dal,

 

Dat zy ons wil trecken daer boven

 

Daer eewelyck vreucht zijn sal.

 

O moeder ende maecht ghepresen,

 

Tuwer eeren heb ick dit ghedicht:

 

In myn ghepeys wilt altyt wesen

 

Met u gracie myn ziele verlicht.

 

Presenteert my uwen sone,

 

Als ick sal sterven die doot,

 

Bidt voor my dat ick dan come

 

Inden hemel in Abrahams schoot.