Het prieelken der gheestelyker wellusten

[p. 92]

Een gheestelyck liedeken
opden thoon: Het was een meysken, &c.

O Een, o Goddelyck een,
Dat Magdalena hadde vercoren,
Rust o Jesus in myn herte alleen
En laet mijn ziel van u niet scheen,
Op dat zy niet en gae verloren.

Drijft uut my dat u mishaecht,

Maeckt my den mensch naer uwen wille,
Uut liefden myn herteken naer u iaecht,
Myn sonden met u bloet uut vaecht,
Stort in my u gracie stille.

O Heer, wanneer sal comen den tyt,

Dat ick u sal aenschouwen
Daer boven in u hemelrijck,
Daer altyt wesen sal iolyt,
By u moeder ons lieve Vrouwe.

Ende met u Ingelkens sonder getal

En al u heyligen vol deuchden,
Daermen u altyt loven en danken sal,
Inder eewicheyt met vreuchden.
Ende singen Sanctus boven al
Inder eewicheyt met vreuchden.

Groote blyschap sal wesen daer,

Gheen verstant en canse dincken,
Maer wij moeten dicwil peysen voorwaer
Dat moeten wesen sal zuyver en claer,
Dwelck inder eewicheyt sal blincken.

Op dese claerheyt ierst voor al

Behoort een sondich mensch te letten,
Dat hij tot dese vreucht niet comen en sal
Die hier beneden in dit aertsche dal
Zyn ziele met sonden wilt besmetten.