Het prieelken der gheestelyker wellusten

[p. 81]

Een gheestelyck liedeken,
op den thoon, Iay faict mon testament.

Met droefheyt ende lyden
Is mijn ziele bevaen,
Heere helpt my nu strijden,
En wilt my niet aff gaen.

De Heere.

Mensche wildi my behaegen,
Soo moet ghij ierst voor al
U cruyce opheffen en draegen,
Dwelck ick u zenden zal.

De mensche.

Myn cruyce wille ic gaern dragen
Gheeft my heere de cracht,
Om ziele ende lyf te wagen
Want cleyn zoe is myn macht.

Godt zeyt.

Myn gracie zal ick u geven,
Wildy my volgen vry,
Betert altyt u leven
Betrouwt dan vast op my.

De mensche:

Wilt heere myn herteken stercken
Tes bedroeft al totter doot,
Ghy alleen Heere condt mercken
Mynen grooten noot.

Godt zeyt.

Ter noot zoe zal ick comen
Maer ten wille nyet,
Myn gracie zal u vromen
In u lyden en verdriet.

De mensche.

Ick zoude liever sterven
O Heere gebenedyt,
Dan ick u zoude derven
Eenen cleynen tyt.

[p. 82]

 

Godt zeyt.

 

Weest cleyne in uwen ooghen

 

U gebreken oetmoedelyck kint

 

Zy moeten lyden en dooghen

 

Die van my zyn bemint.

 

De Mensche.

 

Heere Jesus laet my u kinnen

 

Ende gheeft my toch dat een

 

Dat ghy in myn vyf zinnen

 

Rusten moeght alleen. ¹

 

Godt zeyt.

 

Dat een zal u gebeuren

 

Maer het moet ierst zyn besuert

 

En wilt niet claegen en treuren

 

U herteken tot my stuert

 

De Mensche.

 

Ick wille my resigneren

 

Heere onder den wille dyn

 

Laet uwen gheest my regeren

 

Zoe zal ick zaelich zyn.

 

Godt zeyt.

 

Vertroost u in u lyden

 

Nempt moet in u verdriet

 

Die inde werelt hen verblyden,

 

Dat en zyn myn kinderen nyet.

1 deze woorden worden in de oorspronkelijke uitgave God in den mond gelegd, zonder twijfel een misgreep van den zetter.