Het prieelken der gheestelyker wellusten

[p. 72]

Een gheestelyck liedeken
opden thoon van Allemande la doulce

Laet ons hier beneden
Den tijt wel besteden
In dit aertsche dal,
Soo sullen wij in vreden
Inden hemel treden,
Alst Godt believen sal.
Heere haelt my toch tuys Bis
De werelt is mij een cruys,
Waer ick henen keere
Het isser al confuys.

Waer is den tijt ghevaeren
Dat wij al tsamen waeren
In liefden en accoort:
Wij en zijn nu alle gaere
Niet int openbaere
Dan twist ende discoordt.
O Heer haelt mij doch thuys, Bis
De werelt es mij een cruys,
Waer ick henen keere,
Het isser al confuys.

Wy mogen al wel weenen,
Oudt, ionck, groot ende cleyne,
Over desen droeven tijt,
Want wij int ghemeene,
Int gheselschap oft alleene
Niet en hooren dat ons verblijt.
O Heere haelt mij toch thuys. Bis
De werelt is mij een cruys,
Waer ick henen keere,
Het isser al confuys.

O alderliefste Heere,

[p. 73]

 

Waer is die goddelijke eere,

 

Diemen u te doene plach.

 

Want men nu niet meere

 

Dies mijn herte mij breect van zeere

 

Uwen dienst hier doen en mach.

 

 

 

O Heere haelt mij toch thuys, Bis.

 

De werelt is mij een cruys,

 

Waer ick henen keere

 

Het isser al confuys.