|
| |
| |
| |
| |
Het I. Capittel: De bekeeringhe des herten.
I. Artijckel. Jesus klopt aen 't herte door het voor-houden van sijne liefde ende weldaeden.
IESUS. Doet open voor my, mijne Suster, mijne Vriendinne, mijne Duyve, mijne Onbevleckte: want mijn Hooft is vol vanden Dauw, ende mijn Hair vlechten vande Druppelen des Nachts. Сant.
Doet open, voor My; ghy die u Herte soo licht gheopent hebt voor den Duyvel, die | |
| |
niet anders en dorst, als uwe verderffenisse en eeuwighe verdommenisse. Waerom en wilt ghy dan de deure uws Herten niet openen voor my, die ben uwen Schepper, uwen Verlosser, uwen Beschermer die niet anders en wensche als uwe eeuwige saligheyt? Ghy hebt u Herte geopent aen dien dief en tyran, waerom en doet ghy niet open voor my uwen wettelicken Heere ende Bruydegom? ghy hebt open gedaen voor dien helschen Wolf, die comt om u te verderven en te vernielen; doet dan open aen uwen Herder, die wilt in commen om u te voeden en te beschermen.
Doet my dan open Mijn Suster, Mijne Vriendinne, Mijne Duyve, ick en cloppe voor geen vremt huys, maer aen mijn eyghen, dat ick gemaeckt hebbe, hermaeckt en verçiert. Ghy weet wel dat ghy met soo veel redens en tytels de Мijne zijt. Aenmerckt, en letter wel op. Ick ben uwen Broeder ende ghy Mijne Suster, om dat ick u nature om uwe liefde aengenomen hebbe. Ghy zijt Mijne Vriendinne om dat ick u betoont hebbe de meeste liefde, die men kan aen vrienden toonen, voor u mijn dierbaer Ziele ende Leven gevende, door eene soo pijnelicke, schandelicke en schroomelicke doodt. Ghy zijt Mijne Duyve, door het geven van mijnen Heyligen Geest den welcken ick bereydt ben in u te storten, is't dat ghy maer naer my en wilt hooren. Ghy zijt Mijne Onbevleckte door de cracht van mijne H. Sacramenten, in de welcke ick gestelt hebbe den prijs ende cracht van mijn dierbaer Bloedt en bittere Doodt, om door de gratie die sy u geven sullen, u teenemael suyver en onbevleckt te maecken. Ick gebruyck alle mid- | |
| |
delen van bermhertigheyt om u te behoeden, en u te geven alle noodige gratien tot uwe saligheyt, als eenen alder-besten Vader, die u in dit leven niet anders en kan doen als goedt: naementlick verdraegende uwe sonden, de welcke in mijne tegenwoordigheyt van soo groote gewichte zijn, dat ten waere ick u door mijne goetheyt bewaerde ghy soude door u sonden te niet gedaen worden ende in stof en asschen veranderen. Maer mijne Ooghe heeft u gespaert, om dat ghy costelick zijt in mijne tegenwoordigheyt. Ghy hebt my wat te veel gekost: ende ick neme in consideratie de swaerheyt vande pijnen die ghy eeuwelick soudt moeten lyden; al is't dat ghy als blindt, dit nu al niet en siet. Al hadde ghy voor mijne liefde geleden alle de pijnen der Martelaeren, jae de pijnen der Hellen, ghy en soudt daer mede noch niet voldaen hebben aen de liefde met de welcke ick u hebbe geschaepen, u soo lanckmoedelick hebbe verwacht ende geroepen tot my.
| |
II. Artijckel. Jesus clopt met straffigheit en dreygementen.
JESUS. Doet my dan open: en siet eens hoe mijn hooft en hayr bedauwt is van mijn dierbaer Bloedt: siet, de Druppelen die daer af leken, zijn die Druppelen des Nachts van uwe duysternissen en verblintheyt, die my soo diere gekost hebben! ô Harte ende versteende Herten der Kinderen van Adam, die niet | |
| |
vermorwt en worden door soo groote liefde, sulcke brandt, sulck een vyer! de Diamanten worden door bloedt gebroken, ende ghy versteenight en ondanckbaerigh Herte hoe en wordt ghy niet gemorselt en gebroken door mijn dierbaer Bloedt dat ick soo overvloedelick ende met sulck een liefde voor u gestort hebbe! Een hart Herte sal het soo quaet hebben in het leste.
Waer sult ghy u keeren, waer sult ghy u verbergen ondanckbaer en versteent Herte in dien lesten dagh, in den dagh mijnder gramschap, in den dagh mijnder vrake, als ghy sult sien hoe het is Schroomelick te vallen inde handen vanden levenden Godt. Als ick sal segghen; ick hebbe u geroepen, en ghy en hebt niet willen kommen; ick hebbe geklopt en ghy en hebt nаег my niet willen hooren, en gelijck met my gelacchen ick sal oock lacchen in u verderfenisse. Let daer wel op, en siet hoe het gaet met die hunne Herten verharten, en mijnen H. Geest wederstaen. Hoe qualick dit heeft geluckt aende kinderen van Jsraël inde Wildernisse aende welcke ick geswooren hebbe in mijne gramschap, dat sy in mijn ruste niet gaen en souden.
ô Miserabel creature! siet eens hoe swaer en bitter het is my uwen Gode te verlaeten en soo te verachten! indien ghy wist wat dat ghy sult moeten lyden, stervende inde vuyligheyt uwer sonden, ghy soudt van schroom die ghy daer van soudt hebben, u liever in stucken laeten kappen als eene enckele sonde doen. Ach! ellendigen mensch, die om uwe versteentheyt niet en peynst op dat onschouwelick ongeluck: zijt voorseeckert dat ghy het sult vinden, als ghy het niet sult konnen ontvluchten. Is't dat ghy soo voort-gaet mijne Goddelicke bewegingen en roeringen veron- | |
| |
achtsaemende, ghy sult ellendigh in die ure uwer doodt van mijn hooren: ô boose Creature, Wat hebbe ick connen doen dat ick niet gedaen en hebbe; inder voegen dat ghy u niet en sult connen ontschuldigen. Ghy sult als dan sien dat mijne goedtheyt soo groot een sorghe draeght voor de Ziele, dat geenen mensch, al waert om geheel de Wereldt te winnen, soo groote sorghe soude konnen hebben. Mijne groote Liefhebster Сatharina van Genua, Siende met wat een liefde ende sorghe ick u voorsie van alle noodtsaeckelickheyt, om u te brengen in mijn Landt; siende dat ick dien grooten Godt schijne uwen knecht en dienaer te wesen, dat ghy al niet en acht, die was bedwongen te seggen: Ach armen mensch! waer verliest ghy u selven! wat doet ghy met uwen tijdt? wat doet ghy met het goedt waer mede ghy soudt moeten den Hemel coopen? wat doet ghy met u selven die ghy moet besteden tot uwe saligheyt: wat doet ghy met uwe Ziele, welcke ghy door de liefde met uwen Godt moste vereenighen? alle dese dinghen hebt ghy gedraeyt tot de aerde, die voortbrenght een quaet saet, ende daer naer een quaede vrucht welcke met de Duyvelen in de Helle, met een oneyndelicke wanhope genesen wordt, ende dat оm verlooren te hebben die glorie tot de welcke ghy geschaepen waert, ende tot de welcke uwen soeten Salighmaecker u door soo vele goede inspraecken geroepen heeft.
| |
| |
| |
III. Artijckel. Het herte stelt uyt sijne bekeeringhe, Jesus toont hem hoe perickeleus en sorgelick dit is.
IESUS. Maer ick sie wel wat dat ghy peyst. Ghij hopt daer naer noch al tijdt te hebben van u te beteren en te bekeeren; ghy wilt uwe bekeeringhe uytstellen. Maer siet wat-dat ghy doet. Het sal eens de leste reyse wesen dat ick aen u Herte cloppe; het sal eens de leste gratie zijn die ick u presentere: en weet ghy wel dat dese de leste niet en is? de eeuwigheyt hanght dickwils aen eenen oogenblick, ende misschien hanght de uwe aen desen. Heft u dan op, en doet my open de deure uws Herten, en stelt het niet meer uyt, niet eenen oogenblick. Dat gepasseert is, en is niet meer, dat toe kommende is en is in u macht niet, dat tegenwoordigh is dat is alleen het uwe: en wat is dat anders als eenen oogenblick, die u ghegeven wordt om my te dienen ende om de eeuwigheyt te winnen? let wel op de cracht van dese woorden: Eenen Godt, eenen oogenblick, een eeuwigheyt. Eenen Godt die u roept, eenen oogenblick die u ontvlucht, een eeuwigheyt die u verwacht. Eenen Godt die den Al is, eenen oogenblick die niet en is, een eeuwigheyt die het u al geeft of af-neemt voor altydt: eenen Godt wiens verduldigheyt ghy misbruyckt, eenen | |
| |
ooghenblick die ghy soo qualick ghebruyckt, een eeuwigheyt die ghy risqueert en in perijckel stelt.
Laet dan vaeren alle dat uytstel, dat u besteelt en berooft van het teghenwoordighe, door belofte van het toe-komende. Peyst als het den Morghen-stondt is, dat ghy den Avondt niet sien en sult; ende als het Avondt is, dat ghy den Morghen niet hebben en sult. Peyst dat elcken Dagh den lesten is. Zijt altijdt bereedt, ende leeft soo dat u de Doodt niet onbereedt en vindt. Hoe veele en stervender alle daeghe niet subijt en onvoorsiens! ick hebbe het gheseyt, en ick houde het staen, dat ick kommen sal op die Ure dat ghy het niet meenen en sult: ende daer ick u vinden sal, daer sal ick u oordeelen. Ubi te invenero, ibi te judicabo.
Hoort noch eens versteent Herte, tot u roepen, mijne Catharina van Genua, en verschrickt u. Ach Ellendighe! roept zy: Waerom laet ghy u soo verdrucken vande Wereldt? Eylacen! waerom en voorsiet ghy u niet, voor en teghen sulcke eenen grooten en ghewichtighen noodt, die u sal wesen in die Ure des Doodts? ghy bedeckt en berght u alle gader onder de hope vande Bermhertigheydt Godts, welcke ghy seght soo groot te wesen. Maer ghy en siet niet dat die soo groote goedtheyt Godts u ten oordeel sal zijn, om dat ghy teghen den wille van eenen soo grooten en soo goeden Heere sult hebben ghedaen. Dese sijne goedtheyt behoorde u te dwinghen om alle sijnen wille te doen, ende niet om u hope te gheven оm quaedt te doen: om dat sijn rechtveerdigheyt noch niet kan ontbreecken; maer sy moet door eenighen middel, hoe dat het zy, ten vollen voldaen wesen.
Waerom wilt ghy dan u beteringhe uyt-stellen? | |
| |
staet op, en beghint nu op staenden voet. 't Is nu meer als tijdt van open te doen, 't is tijdt van te strijden en u te beteren. Ten zy dat ghy u selven gheweldt aendoet, ghy en sult het quaedt noyt over-winnen.
| |
IV. Artijckel. Den goeden wille beghint de deure des herten open te doen.
De ZIELE. Spaert my Heere, want ick ben soo kranck en soo sieck. Doet bermhertigheyt: treckt en dwinght dogh dit rebel en wederspannigh Herte tot u te kommen.
JESUS. Voor-waer ghy seght wel dat ghy sieck zijt: want daer zijn drye sieckten in u, die ghy selve qualick kent. De eerste is een versteentheyt ende onghevoelickheyt, ten opsichte van alles dat my raeckt, mijn gratie, en uwe saligheyt. Dese komt daer-van, dat ghy u affectie en smaecke te seer ghestelt hebt op de dinghen des Wereldt; ende komt oock van uwe sonden; want de sonden maecken het Herte onghevoelick en versteent. Uwe tweede Sieckte is een Verblindtheyt, een Onwetentheyt en Verduystertheyt des Gheests, door welcke ghy niet en kendt: ten eersten het quaedt dat in u is, noch de boosheyt vande Sonde: ten tweeden en kent ghy daer door niet de uytnementheyt van het goedt, dat U onbreeckt en u | |
| |
noodtsackelick is оm my te dienen, ghelijck niet anders kennende, als dat de natuere behaeght; ten derden en kendt ghy daer door niet wat dat'er al in uwen grondt verborghen light, wat Monsters van Sonden en ghebreecken, die ghy qualick peysen soudt. Uwe derde Sieckte is, dat ghy u al te lichtelick laet vervoeren van uwe begeerlickheyt, en ghewoonte tot het quaedt, sonder ghenoegsaem daer op te letten.
De ZIELE. Ach mijnen Heere, mijnen Godt! wat sal ick doen? tot wie sal ick my keeren als tot u? ghy doorsiet alle mijne kranckheyt ende boosheyt. Hoe sal ick my konnen beteren, hoe sal ick het al konnen overwinnen? ick ellendighe Creatuere, ghestelt in het midden der stricken, beswaert met de Boeyen mijnder Sonden; ick en sien gheen Eynde van mijne droefheyt ende miserien. Is't dat ick segghe, ick sal nu gaen beghinnen, 't is tijdt, ick sal mijn beste doen, soo veel ick sal konnen: siet de sonde staet voor de Deure, mijnen vyandt stelt hem teghen my, ende de ghewoonte des quaedts houdt my vast, oock teghen mijnen danck. Aensiet Heere mijn verworpentheyt en ellendigheyt: dat uwe handt verheven worde, en verlost my van die my ghevanghen houden. Ghy alleen kondt my helpen, ghenesen en suyveren is't dat ghy wilt. Komt in mijn Herte, ick wille het u onder-worpen: suyvert het, en fatsoeneert het naer uwen Goddelicken Wille, op dat het een bequaeme woonste magh worden voor uwe Majesteyt.
JESUS. Vrede zy u: en wilt niet vreesen; den Vyandt maeckt ordinairlick dese beghinselen seer | |
| |
swaer: maer betrauwt op my, en mistrauwt van u selven. Ick sal u helpen, ick sal u ghenesen en suyveren. Mijn gratie is't al machtigh: mijn bermhertigheyt is meerder als uwe ellendigheyt. d'Een ghewoonte sal van de ander over-wonnen worden. Ick sal my in u een suyver Herte scheppen, ende een verborghen wooninghe voor my in u bereydt maecken, een plaetse voor mijne ruste, een Tabernakel voor mijnen Naem.
|
|
Auteursrechtvrij
