Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd
(1645)–Johan van Born– AuteursrechtvrijStemme: Volez petit Archer droict à Madame.'k HEb d'eerste werlt gesien, maer 's is verdroncken,
Hy die de doot ontvoer, my deed ontfonken,
'k Heb door den Harpenaer, als gout geblonken.
| |
[pagina 150]
| |
2 Mijn Heylant, moest zijn hals voor my, doen vellen,
Doe sach ik mijnen roem ter sterren stellen,
'k Leedt smert, drie hondert jaer na Neros quellen.
3 O Constantijn! u hant my soet dee rusten,
Fy! Juliaen, u klingh sloegh die my kusten,
Veel duysend in een maendt, gy 't leven blusten.
4 d'Hooft ketter Arrius, my dee verschrikken,
Gott', Vandel, en den Humm' my deden stikken:
Int Engel Eylandt kreegh ik 't eerst verquikken.
5 Sints achtmael hondert jaer twee monster traden, den nek; die 't volk als dol aenbaden,
d'Een rees int West, de tweed ginght Oosten braden.
6 'k Duyk onder Arragon, da[er] bloeyt mijn Lely
In doorenen, gelijk ten tijden Ely:
Daer achtmen my gelijk een vuyl Bely.
7 Wen ick als Manna soet ben o[m] te nutten,
En dat ick overbloey, opt Land en hutten.
Dan walght men mijns, elk wil mijn s[...]ge schutten.
8 Die my te drijven meent deur bitse beuglen,
Den roof mijns Kandelaers, haer kan beteuglen,
Daer 't volk ondankber is, daer krijgh ik vleuglen.
9 O yver! daer ik zie u toortsen branden,
Daer dat men mijn geluk, met open handen:
Maer weeld ist die my vandt uyt alle landen.
10 Komt Sions Dochtren omhelst mijn schatten,
| |
[pagina 151]
| |
Hebt afschrik van het roet der Tyber-Katten:
Na my, die ben herstelt, komt gierigh vatten.
|
|