Geestelick vreugde-beeckje. Toe-ge-eygent aen de Hollantse jeughd

[p. 11]

Bruylofts-Liedt,

Op de voyse: O Schoonste Person

HEer Godt, Barmhertich Vader,
Hoe veel hoe groot zijn die barmherticheden,
Daer meed'uw' voll' sprinck-ader
Besproeyt ons arme menschen hier beneden!
U lof, en eer, can nimmermeer

Van ons vol zijn gesonghen:

Laet u behaghen,
Den lof dien u op dragen

Onse tonghen.

2. Eer souden wij de sterren

Daer meed' het Firmament schoon is beperelt,
Net rellen hier van verren
End' all' dat stuyvend' sant der wijde werelt,
Och al veel eer, Als wy o Heer

All' uw' groote weldaden

Souden voorstellen:
Hoe soud' een mensch op-tellen

Uw' ghenaden?

3. Om een ban al te noemen,

't Is een genaed' en goetheydt noyt volpresen,
Die altijt staet te roemen,
Die ghy den eersten mensche hebt bewesen:
Hy was alleen, Ghy saeght hem treen,

Eensaem door u Lusthoven,

Ghy saeght t'ontbreken,
Dies vont ghy goet te spreken

Dus van boven.

4. Dees' edel creature

En mach op aerden soo alleen niet leven,
Ick wil hem een parture
En goet geslschap, een trouw' hulpe geven
Op dat de mensch, Heb al zijn wensch,

Ghy hebt hem in zijn slapen

Een ribb' ontnomen
Daer uyt de Vrouw' most comen

Schoon geschapen.

5. Eva alsoo bereydet,

[p. 12]

 

Hebt ghy tot Adam die noch eensaem woonde,

 

Als met de hant geleydet,

 

Die Eva liefd'en u Heer danck betoonde

 

Hy sprack seer bly, Dees' is van my

 

s'Is been van mijnen beene,

 

'k Sie en vereysche,

 

Dat s'is van mijnen vleysche,

 

Wy zijn eene.

 

6. 't Geen ghy voor soo veel Jaren

 

Aen Adem deed'doet ghy nu aen zijn kind'ren

 

Ghy doetse samen paren,

 

Op dat dit eel geslacht niet soud' vermind'ren,

 

Alleen u hant, Den houw'lijcks bant

 

Vast leggen kan en vinden,

 

't Welck nu op huyden

 

Dees nieuw' ghe[t]rouwde luyden

 

Onder vinden.

 

7. Ghy hebt alleen o Heere

 

Dit lieve paer in Liefd' ghevoeght te same,

 

U comt alleen de eere,

 

Dies zy en wy lof-singen uwen name:

 

Ghy hebt gevoeght, Dat hier genoegt,

 

Wilt doch nu voort Heer geven,

 

Dat s'altijt stille,

 

In liefd' naer uwen wille

 

Moghen leven.

 

8. Laet nimmermeer vercouden,

 

d'Oprechte minn' in Liefde tusschen beyden,

 

Laets'altijt vrede houden,

 

Tot dat de bleke doot haer comt te scheyden,

 

Verbidt dit paer, Doch menich jaer

 

O Heer met u genade,

 

Stort als een reghen

 

Op haer u rijcken seghen

 

Vroegh en spade.

Amen.