Moonen, Arie
Arie Wilhelmus Pieter Moonen, Nederlands prozaschrijver en dichter (Rotterdam 28.8.1937 – Rotterdam 24.1.2007). Na een periode van allerlei baantjes leefde Moonen van een uitkering als kamerbewoner in de warme buurt van Den Haag en later in Amsterdam. Moonen schreef voor het studentenweekblad Propria Cures.
In 1978 debuteerde hij met Stadsgerechten, een autobiografisch en psychotisch verslag van zijn wijze van leven in dagboekvorm. Daarin spelen zijn seksuele voorkeuren (jongens, massage-instituten e.d.) een opvallende rol. Niet zozeer de onderwerpen, als wel de gedragen en archaïserende stijl maakt deze erotische en scatologische literatuur belangwekkend en wat dat betreft is Moonen duidelijk schatplichtig aan Gerard Reve, hoewel hij zelf J. van Oudshoorn als zijn voorbeeld beschouwde. In zijn tweede boek, Openbaar leven (1979), zet deze lijn zich voort. Zalf voor de dood was eigenlijk Moonens echte debuut, maar hij vond pas in 1980 een uitgever bereid om het uit te geven. Na zijn terugkeer in Rotterdam verscheen zijn dichtbundel Gezagsvoerdersverzen (1988).
Tussen 1989 en 1992 had Moonen een schrijversblok, maar daarna verschenen opnieuw verhalen in Naar Portugal (1994), Koud buffet (1996) en Verbanning (2000).
Auteursrechtelijk beschermd