Linde, Raf van de
Pseudoniem van Rafael Petrus Kamiel van Hecke, Vlaams priester-schrijver (Sleidinge 18.4.1924). Van Hecke studeerde politieke en sociale wetenschappen en Afrikanistiek. Als franciscaan en missionaris ging hij in 1957 naar Belgisch-Kongo, waar hij voor het bisdom Kamina sociaal werk verrichtte. Van 1963 tot 1972 was hij pastoor in Frankrijk en daarna aalmoezenier bij het Sint Pietersziekenhuis in Brussel.
Van de Linde publiceerde een aantal romans over de problematiek rond het priesterschap, waarin hij thema’s als het conflict tussen plicht en geweten, roeping en celibaat aan de orde stelt. Zijn eerste roman was De laatste oogst (1948), maar hij raakte vooral bekend met de openhartige roman Vaarwel aan Gertrude (1953).
Van zijn activiteiten in Kongo en de gebeurtenissen rond de onafhankelijkheidsstrijd daar maakte hij gebruik in zijn trilogie De tijd is nu voorbij (1963), De Moeloeba Catteeuw (1965) en Aas voor de leeuwen (1967). In zijn latere romans staat het priesterschap weer meer centraal. De vrijmoedige wijze waarop hij de problematiek van geloof en leven beschrijft in En leidt ons niet in bekoring (1965) maakte dat de kerkelijke overheden deze roman afkeurden. Van zijn werk in het Sint Pietersziekenhuis getuigen zijn verhalen in De oude dokter en de dood (1990) en De markiezin staat schaak (1992). Van de Linde schreef ook enkele boeken voor de jeugd in de Stef Morelreeks.
Literatuur: BNTL; Oosthoek; WP-lexicon; A. Verthé, ‘Raf van de Linde: letterkundige’, in: Vlaamse kunstenaars in het buitenland, speciaal nummer van Vlaanderen 17 (1968) 97, p. 43-44; P. Hardy, ‘Raf van de Linde’, in: Bij benadering (1973), p. 192-210; J. van Damme, ‘Linde, Raf van de’, in: M. Janssens e.a. (red.). Geboekstaafd. Vlaamse prozaschrijvers na 1945 (1988), p. 186-188; L. Decorte e.a., [Raf van de Linde], in: Vier Oostvlaamse prozaschrijvers, speciaal nummer van Vlaanderen 39 (1990) 233, p. 419-438; J. van Hulle e.a., [Raf van de Linde, huldeviering], in: Openbaar 29 (1999) 3, p. 162-165; J. Vermeulen. Van afscheid tot afscheid. Raf van de Linde (2000).
G.J. van Bork
[Nieuw, februari 2008]