E
Eckeren, Gerard van
Pseudoniem van Maurits Esser, Nederlands prozaschrijver en criticus
(Haarlem 29.11.1876 - Wassenaar 22.10.1951). Zoon van de
dichter Isaäc Esser en werkzaam in het uitgeversbedrijf. Van 1906 tot 1929 redacteur van Den
Gulden Winckel en van 1947 tot zijn dood van Het Boek van Nu, waarvan hij medeoprichter
was. In deze tijdschriften en in Groot Nederland publiceerde hij zijn beschouwingen over
literatuur.
Hij schreef een dozijn romans, waaronder Ida Westerman (1908), De late
dorst (1921), De oogen in den spiegel (1934) en Klopsymfonie
(1949). Veel van zijn romans zijn psychologisch-realistisch en hebben een ethische strekking.
Zijn bekendste en meest herdrukte roman is De paarden van Holst (1946), waarin
hij een treffende evocatie geeft van de jongere generaties uit de jaren vlak voor en gedurende
WO II.
Literatuur: Oosthoek; WP-lexicon; P.H. Ritter, ‘In memoriam Gerard van
Eckeren’, in: Het Boek van Nu 5 (1951) 3, p. 41-43; A. Marja, ‘Van oud tot nieuw
christen: Gerard van Eckeren’, in: Buiten het boekje (1954), p. 11-15; A. Visser, ‘Klein
mausoleum’, in: Leven van de pen (1965), p. 51-65; F. Bordewijk, [recensies], in:
Verzameld werk (dl. 12, 1989), p. 97-105, 467-470.
P.H. Dubois
[gewijzigd en aangevuld, januari 2004]
Auteursrechtelijk beschermd