Doorman, Maarten
Nederlands dichter, filosoof en criticus (Medina Sidonia (Spanje) 9.6.1957).
Doorman is poëzierecensent van Vrij Nederland en de Volkskrant. In 1985
verscheen zijn eerste poëzie in Weg, wegen. Moderne fabels verzamelde hij in
Elk beest zijn vet (1991).
In zijn dissertatie Steeds mooier (1994) zette Doorman zich af tegen de
postmodernistische afwijzing van elke vorm van vooruitgang, ook die in de kunst. In 1995
verscheen opnieuw poëzie in Afstandsbediening van katoen. In zijn bundel
Kloppend heden (2000) doet Doorman zich kennen als een dichter die een
luchtige toon kan aanslaan in gedichten waarin met taal wordt gespeeld. In deze gedichten is
hij zeer taalgericht.
Literatuur: Oosthoek; L. Thomas, ‘Poëziekritiek’, in: Tirade 30 (1985) 302, p.
109-120; P.B. Kempe, ‘Gekauwd, verteerd, vergeten’, in: Van hier en van ver (1994), p.
16-24; H. Groenewegen, ‘De taal van lichaam en landschap’, in: Ons Erfdeel 44 (2001)
3, p. 435-437; Th. de Boer, ‘Beter verre vrienden dan goede buren’, interview in: G.J.
Peelen (red.). Dichter bij de waarheid, gedachten over poëzie en wetenschap (2001), p. 68-73.
G.J. van Bork
[nieuw, februari 2003]
Auteursrechtelijk beschermd