D'Haese, Maurice
Vlaams prozaschrijver (Lede 7.11.1919 - Aalst 27.4.1981).
Werkte als landarbeider, pakhuisknecht, warenhuisbediende, maar kwam ten slotte in
rijksdienst en eindigde zijn carrière als adjunct-adviseur bij het mijnwezen.
Maurice D'Haese debuteerde in Tijd en Mens, van welk tijdschrift hij
gesteund door Ben Cami en Marcel Wauters in 1950
mederedacteur werd. Zijn roman De heilige gramschap (1952) werd bekroond
met de Arkprijs van het Vrije Woord in 1953. Het is een verzetsroman, maar geen traditionele
verzetsroman, omdat de zinloosheid van strijd en doden erin nihilistische trekken geven aan
de roman. D'Haese lijkt beïnvloed door de Franse existentialisten Camus en Sartre.
In D'Haese's Verhalen (1961) speelt een element van vervreemding een
belangrijke rol en hier lijkt vooral Kafka de inspiratiebron. Voor dit boek kreeg hij de Dirk
Martensprijs. Ondanks deze bekroningen werd het werk van D'Haese weinig gelezen. Hij
heeft dan ook lange tijd gezwegen. Vlak voor zijn dood publiceerde D'Haese nog een tv-spel
in De Vlaamse Gids (1981).
Literatuur: Kritisch lexicon; Oosthoek; WP-lexicon; A. van Assche. Maurice
D'Haese, een kritisch essay (1982); H. van Uffelen, ‘De Heilige Gramschap van Maurice
D'Haese, de poëtica en het engagement van Tijd en Mens’, in: De Vlaamse Gids 73 (1989)
3, p. 14-25; J. Vanhecke, ‘Maurice D'Haese’, in: L. de Vos (red.). Een onberaamd
verbond. 50 Jaar Arkprijs voor het Vrije Woord (2000), p. 54-60.
G.J. van Bork
[nieuw, februari 2003]
Auteursrechtelijk beschermd