Dendermonde, Max
Pseudoniem van Hendrik Hazelhoff, Nederlands dichter en prozaschrijver
(Winschoten 17.6.1919). Na allerlei mislukkingen uiteindelijk opgeleid tot
onderwijzer, maar al tijdens die opleiding actief in de journalistiek. Dendermonde schreef
voor het Groninger Dagblad, voor De Groene Amsterdammer, waar hij redacteur werd, en
voor Het Parool. Na WO II werkzaam voor radio Herrijzend Nederland. Samen met
Garmt Stuiveling verzorgde hij voor de VARA de ‘Artistieke
Staalkaart’, een radioprogramma over boeken.
In 1941 debuteerde Dendermonde met twee dichtbundels, Tijdelijk
isolement, gevolgd door Water en brood. De bundels bevatten veel strakke
versvormen als sonnet en rondeel waarin het ‘klein geluk’ wordt bezongen. De
toenmalige kritiek was niet onverdeeld gunstig. Men erkende zijn talent, maar vond zijn
poëzie te veel ‘gecoquetteer met echte waarden’ en te anecdotisch.
De romans van Dendermonde bereikten een grote lezerskring, met name romans als De
wereld gaat aan vlijt ten onder (1954), De dagen zijn geteld (1955) en
De deur op een kier (1958). Ze zijn doorgaans realistisch, soms zelfs uitgesproken
zakelijk van toon en soms ook parodistisch. De wereld gaat aan vlijt ten onder bijvoorbeeld
kan gekenschetst worden als een roman die de ‘lof der luiheid’ bezingt in een moderne,
door wetenschappelijke ontwikkelingen onder druk staande wereld.
Om den brode schreef Dendermonde talloze gedenkboeken voor allerlei grote bedrijven. Die
activiteit keert een enkele keer parodistisch terug in zijn romans, zoals in Het Klandijker
drama (1964) of De deur op een kier.
Max Dendermonde heeft zich gevestigd in Florida (USA), maar komt
regelmatig naar Nederland. Rob Molin stelde in 2002 een bundel samen uit
zijn journalistieke werk uit de jaren vijftig: Op reportage.
Literatuur: Kritisch lexicon; Oosthoek; WP-lexicon; P. Piryns, ‘Ik ervaar het
uitstel van sterven iedere dag weer als een wonder’, interview in: Nog zoveel ongezegd
(1988), p. 109-117; R. Chamuleau. Max Dendermonde, een halve eeuw schrijverschap (1994).
G.J. van Bork
[nieuw, februari 2003]