Boeken, Hein
Hendrik Jan Boeken, Nederlands dichter (Amsterdam 2.12.1861 -
Amsterdam 19.10.1933). Studeerde te Amsterdam klassieke talen, promoveerde aldaar in 1899 op
het proefschrift Adnotationes ad Apuleii Metamorphoseon Lib. XI. Gaf les in oude talen en werd
directeur van de Brinioschool te Hilversum. Kwam al vroeg in aanraking met De
Nieuwe Gids, waarin hij in 1887 zijn eerste sonnet publiceerde en waarvan hij vanaf 1895
mederedacteur werd. Boeken was een trouw vriend van Willem Kloos, voor wie
hij in alle opzichten veel heeft gedaan. Hij stond bekend om zijn hulpvaardigheid en kinderlijke geest
en was vermaard als gelegenheidsdichter die bij elke feestelijkheid een sonnet voordroeg.
Boeken las en schreef acht vreemde talen, onder meer Italiaans, Zweeds en Russisch. Hij verzorgde
een prozavertaling van Dante's Divina commedia (3 dln, 1906-1908), die hij voorzag van een
inleiding en aantekeningen.
Zijn verzen zijn van belang omdat Boeken, evenals Verwey, al vroeg
experimenteerde met vrij ritme en polymetrie. Niettemin werd Boeken door de literaire kritiek
steeds meer gezien als een Tachtigerepigoon en als de paladijn van Kloos.
Literatuur: BWN; Oosthoek; WP-lexicon; M. Nijland-Verwey, ‘Hein Boekens Latijnse
verzen’, in: Hermeneus, 38 (1966-1967) 9, p. 208-212; H. Mooij, [Over Hein Boeken], in:
Gisteren leeft (1967), p. 5-22, 28-33, 52-62; A. Salomons, ‘Hein Boeken’, in:
Herinneringen aan schrijvers die ik persoonlijk heb gekend (19655), p. 47-55; P. van
Schilfgaarde, ‘De dichter Hein Boeken en de klassieke oudheid’, in: De Tachtigers en de
klassieken (1980) p. 27-33; D. Welsink en W. Tibergien (red.)., ‘Boekenbijlage’, in: Aarts'
letterkundige almanak voor het boekenjaar 1983 (1982), p. 177-192.
G.H. 's-Gravesande en G.J. van Bork
[ingrijpend gewijzigd, februari 2002]
Auteursrechtelijk beschermd