Bloem, Marion
Marion Eugenie Bloem, Nederlands schrijfster (Arnhem 24.8.1952).
Dochter van uit Indonesië naar Nederland uitgeweken ouders. Studeerde klinische psychologie in
Utrecht en schreef tijdens haar studie leesboekjes voor kinderen. Trouwde in 1971
met Ivan Wolffers, publicist over geneeskunde, en schreef samen met hem een aantal filmscripts.
Vervaardigde documentaires voor het IKON en de VPRO, onder meer Wij komen als vrienden
en Het land van mijn ouders.
In 1983 debuteerde Bloem als romanschrijfster met de roman Geen gewoon Indisch meisje, een roman
over de problemen van de tweede generatie Indonesiërs in Nederland van wie de gezinssituatie nog
sterk op het ‘oude’ Indië geënt is, maar die dat Indië nog nauwelijks als hun vaderland
herkennen. Dezelfde thematiek beheerst de romans Rio (1987), Vaders van
betekenis (1989) en De honden van Slipi (1992). De meeste van deze
romans vertonen een sterk autobiografische inslag en zijn geschreven in een dagboekachtige stijl met
korte zinnen, waardoor ze vaak een wat kortademige indruk maken. Voor een aantal recencenten
vormde die stijl een punt van kritiek, maar veel van Bloems lezers werden aangetrokken door de
Indisch-Nederlandse atmosfeer, waarmee ze in de traditie komt te staan van auteurs als
Tjalie Robinson, Breton de Nijs en andere Indisch-Nederlandse
schrijvers.
Vanaf 1977 is Bloem gaan reizen en schreef ze reportages. Vanaf 1986 is ze ook actief als beeldend
kunstenares. Samen met haar echtgenoot schreef ze een studie over Hyperventilatie (1979). In
1993 ontving ze voor haar literaire werk de E. du Perronprijs.
Literatuur: Kritisch lexicon; Lexicon jeugdlit.; Lexicon lit. werken; Oosthoek; R.A.J.
Kraaijeveld, ‘Alles is waar wat ik verzin’, in: Dietsche Warande & Belfort 136 (1991) 5, p.
622-624; H.G. Visser, ‘Marion Bloem. Een meisje van betekenis’, interview in: Indië in
Holland. Schrijvers over hun Rijk van Insulinde (1992), p. 85-93; Roos-Marie Tummers,
‘Marion Bloem, schrijfster tussen twee culturen’, interview in: Furore 10 (1992), p. 10-14;
S. van Rijnswou. Marion Bloem (1993).
G.J. van Bork
[nieuw, februari 2002]