Berkhof, Aster
Pseudoniem van Louis Paulina Vandenbergh, Vlaams romanschrijver
(Rijkevorsel 18.6.1920). Studeerde letteren en promoveerde in Leuven
op het proefschrift De analyse van het literaire kunstwerk (1946). Werkte in de journalistiek,
maakte reizen en schreef reportages. Hij werd vervolgens leraar en docent Engels aan de faculteit
St. Ignatius te Antwerpen.
Zijn literaire werk, dat hij evenals zijn reportages onder het pseudoniem Piet Visser
publiceerde, bestaat vooral uit detectiveverhalen (De commissaris gaat uit stelen,
1954), humoristische en avonturenromans en verhalen voor de jeugd (Paavo, de Lap,
1955). Berkhof schreef een groot aantal populaire romans die hem tot de meest gelezen romancier
van Vlaanderen maakten. Voorts schreef hij romans met een religieuze thematiek, zoals de trilogie
Dagboek van een missionaris (1962), Het einde van alles (1965) en
De woedende Christus (1965). Politiek-sociaal geëngageerd is zijn roman Het
huis van mama Pondo (1972), over de apartheid in Zuid-Afrika. In 1977 werd zijn vele
malen herdrukte roman Veel geluk, professor (1949) tot musical bewerkt. Daarna
verscheen weer een trilogie: Toen wij allen samen waren (1978), Mijn huis in
de verte (1979) en Leven in de zon (1980), waarin het geleidelijk afkalvend
gezag wordt beschreven van een katholieke familie die in de Kempen een heersende positie innam.
Literatuur: Lexicon jeugdlit.; Oosthoek; WP-lexicon; D. Janssen, interview, in:
Boekengids 43 (1965) 3, p. 97-101; B. Kemp, [Over: Dagboek van een missionaris], in: Jeugd en
Cultuur 11 (1965-1966) 3, p. 114-125; F. van Campenhout. Aster Berkhof (Grote
Ontmoetingen, 1979); F. van Campenhout, ‘Aster Berkhof’, in: Jaarboek Vlaamse
literatuur (1986), p. 170-181; G. Goedemé, ‘Berkhof, Aster’, in: M. Janssens e.a. (red.).
Geboekstaafd. Vlaamse prozaschrijvers na 1945 (1988), p. 49-53; R. van de Perre (red.),
‘Kwartet Brabantse prozaschrijvers: Aster Berkhof, Herman Vos, Frans van Isacker, Egbert
Aerts’, speciaal nummer van Vlaanderen 41 (1992) 240, p. 66-76.
P. van Aken en G.J. van Bork
[ingrijpend gewijzigd, februari 2002]