Zeger van Brabant
Ook Siger van Brabant, Zuidnederlands filosoof (Luik? ca
1240-Orvieto ca 1284). Kanunnik van Sint-Paulus te Luik; hoogleraar aan de
artesfaculteit te Parijs. Schreef commentaren op Aristoteles en het Liber de
causis. Zonder Averroës in alles te volgen streefde hij in diens geest
naar een consequent aristotelisme, onafhankelijk van geloof en theologie. Hij
verdedigde stellingen die niet alleen met de traditionele augustiniaanse
theologie, maar ook met geloofspunten in tegenspraak waren, zoals het eeuwig
bestaan van de wereld en de uniciteit van het menselijk intellectueel vermogen.
Hij liep daardoor in 1270 en in 1277 een kerkelijke veroordeling op.
Zijn invloed werkte evenwel na in de averroïstische
scholen van Bologna en Padua in de 14de eeuw en zou in de renaissance leiden
tot een wijsbegeerte die volledig los van de godsdienst staat. Dante (Divina
commedia iii, 10, 136-139) plaatste hem in het paradijs en liet hem door
Thomas van Aquino prijzen.
Auteursrechtelijk beschermd