De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Woude, Johan van der

Nederlands romanschrijver (Groningen 6.1.1906-Velp 7.2.1979). Aanvankelijk werkzaam in het bedrijfsleven; onderhield contacten met Groningse kunstenaarskringen. Occupeerde zich later vnl. met literatuur, geschiedenis en journalistieke arbeid. Was redacteur van De Vrije Bladen, als cahier waarvan hij in 1933 zijn eerste werk publiceerde, de novelle Ondergang.

Behalve novellen en romans, waarvan vooral Blauwbaard en Octopus (1938) bekendheid verwierf, schreef hij biografische essays, o.a. over Belle van Zuylen (1934) en J.P. Coen (Coen, consequent koopman, 1937, en Coen, koopman van de Heren Zeventien, 1948). Enkele meer populaire romans verschenen onder het ps. J.C. Falke, zoals Een groene lantaren (1957) en Bodega-rapsodie (1961). Illegaal verschenen de Zeven brieven onder de naam Martijn Cort.

Zijn beste werk wordt gekenmerkt door een naar het romantische neigende fantasie en een subtiele schrijftrant.

Werken:

Straat Magelaes (1933); De faun (1934); Macht over Granvelle (1935); De vreemdeling (1936); Spel in Positano (1937); Howison's metamorphose (1938); Blauwbaard en Octopus (1938); Portelet (1940); Derk Waterman, de Hollander (1941); Anatomie (1942); Arnhem, betwiste stad (1945); Rederij Waterman (1946); Marianne Biron (1951); Toneel (1954); De erfdochter (1962); Eduard Verkade en het toneel (1962); Het mysterie van de Brontës (1967); Dit is de dag (1967); Een truck uit de hemel (1969); Artsen en misdadigers (1969); Maria Dermout, de vrouw en de schrijfster (1973); Johan Mekkink, de mens en de schilder (1974); De stenen tafel (1974); De naamgeving, een verhaal (1978); Het boze oog; een heksenproces (1978).

Literatuur:

S. Vestdijk, in Muiterij tegen het etmaal, dl. 1 (1966²); B. Boudewijn e.a., Eerbetoon en vriendschap aan J.v.d.W. (1980).

[G.W. Huygens]