De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Vianen, Beat(rice Sylvia)

Nederlandse (Surinaamse) dichteres en prozaschrijfster (Paramaribo 6.11.1935). Van Hindoestaanse afkomst. Werd opgeleid tot onderwijzeres; woonde enige tijd in Amsterdam. Debuteerde in 1969 met de roman Sarnami hai, het verhaal van een jong, Hindoestaans meisje dat haar weg naar volwassenheid en emancipatie moet vinden in Suriname, land dat wordt verscheurd door etnische en religieuze tegenstellingen en dat wordt beheerst door een koloniaal verleden.

Ook haar latere Surinaamse romans, Strafhoek (1971) en Het paradijs van Oranje (1973), worden door deze problematiek gevoed. Zij stelt zich daarin de vraag waarom Suriname maar niet kan uitgroeien tot een volwassen democratisch land. De manier waarop de tegenstellingen het land onleefbaar maken, veroorzaken de vlucht naar Nederland, waar dan vervolgens met heimwee wordt gedroomd over het `paradijselijk' Suriname. Vianen schreef ook poëzie, gebundeld in Liggend stilstaan bij blijvende monumenten (1975). Evenals haar proza vertoont deze poëzie autobiografische trekken.

Werken:

Ik eet, ik eet tot ik niet meer kan (1972), pr.; Geen onderdelen (1979), pr.

Literatuur:

L. Geerts, `Wat is een Surinamer?', in De Vl. Gids, 62 (1978); W.M. Roggeman, in Beroepsgeheim, 3 (1980), interview; W. Rutgers, `De Surinaamse schrijfster B.V.', in Ons Erfdeel, 23 (1980); H. Pos, `Herinneringen', in Maatstaf, 29 (1981).

[G.J. van Bork]