De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Verhagen, Hans Pieter

Nederlands dichter en journalist (Vlissingen 3.3.1939). Volgde een opleiding in de muziek en in de journalistiek. Werkte voor het Algemeen Dagblad en de Haagse Post. Was medewerker aan televisieprogramma's van de vpro, o.m. Hoepla en Het gat van Nederland.

Als dichter was Verhagen mederedacteur van de neorealistische tijdschriften Gard Sivik en De Nieuwe Stijl. In zijn eerste cyclische bundel, Rozen & motoren (1963), neemt hij afstand van de experimentele poëzie van de Vijftigers. De nadruk ligt bij hem op de combinatie van het onpoëtische en het romantische, zoals dat uit de titel spreekt. In zijn geserreerde, compacte verzen maakt hij gebruik van een weinig poëtische terminologie, vaak ontleend aan de techniek, waardoor deze het karakter krijgen van de `ready made'. Dat geldt ook voor zijn bundel Sterren cirkels bellen (1968), waarin bovendien vervreemding en de korte, soms verbroken zinsbouw opvallende elementen zijn.

In zijn derde bundel poëzie, Duizenden zonsondergangen (1971), blijkt Verhagen zich ontwikkeld te hebben tot een veel romantischer dichter. De thematiek sluit aan bij de traditie (liefde, moederschap, verlies) en ook de zinsbouw is traditioneler (de grammaticale volzin). Bovendien zijn er tal van allusies op Roland Holst, Achterberg, Lucebert e.a. Ook uit de archaïsmen blijkt dat deze latere poëzie meer aansluiting krijgt bij de traditie.

Werken:

Cocon (1967); Kouwe voeten (1983).

Literatuur:

P. Calis, in Gesprekken met dichters (1964), interview; J. Bernlef, in Wie a zegt (1970); J. Kruithof, `H.V.', in Kritisch lexicon van de Nederlandstalige lit. na 1945 (1981).

[G.J. van Bork]