De Nederlandse en Vlaamse auteurs

[p. 556]

Sytzama, Clara Feyoena van

Noordnederlandse dichteres (Leeuwarden 5.4.1729-Heemse 1.9.1807). Bracht haar jeugd door in het Groningse Bellingweer, waar zij reeds jong gedichten schreef: Bellingweerder uitspanningen (1746). De Groningse studentenkring waartoe haar broer Pico Galenus behoorde, wilde van Groningen een wetenschappelijk en cultureel centrum maken, van Bellingweer een tweede Muiderslot en van Clara een tweede Tesselschade.

Na haar huwelijk in 1750 met baron I.S. van Raesfelt woonde zij op de buitenplaats Heemse bij Hardenberg, wat haar inspireerde tot nieuwe poëzie, waaronder het hofdicht in vier zangen: Heemse, hofbosch- en veldzang (gedateerd 1774, gepubliceerd 1784). Zij bezingt het landleven en de almacht Gods in de natuur. Haar overige werk bestaat vnl. uit stichtelijke gedichten. Aan de Evangelische gezangen (1807) droeg zij gezang 44 en 154 bij. Daarnaast schreef zij gelegenheidsgedichten o.a. op voorvallen de Oranjes betreffende en op de slag bij de Doggersbank.

Zij was erelid van de dichtgenootschappen `Kunst wordt door arbeid verkregen' te Leiden en `Kunstliefde spaart geen vlijt' te 's-Gravenhage.

Werken:

Gedichten (1794); Kort begrip der geschiedenissen van Oud-Griekenland (1802).

Literatuur:

A.W. Bronsveld, De Evangelische gezangen [...]. Historisch-letterkundig onderzoek (1917); S. Anema, Een vergeten dichteres uit de 18e eeuw (C.F.v.S.) (1921); P.A.F. van Veen, De soeticheydt des buyten-levens, vergheselschapt met de boucken. Het hofdicht als tak van een georgische literatuur (1960).

[A.N. Paasman]