De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Sterckx, Piet

Vlaams journalist en toneelschrijver (Tienen 25.9.1925). Debuteerde in 1953 als eerste vertegenwoordiger in Zuid-Nederland van het absurdistische theater met De verdwaalde plant, beïnvloed door E. Ionesco en A. Adamov. Trad vervolgens naar voren als huisauteur van het Nederlands Kamertoneel te Antwerpen. Behaalde in 1958 de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Toneel met Slakken en naalden (1957), toneelspel in drie bedrijven. Dit stuk is eigenlijk één grote monoloog, verdeeld over zes personages, samen drie aspecten van een zelfde figuur verbeeldend die één enkele daad beleeft op het bewustzijnsvlak van drie versch. leeftijden.

Zoals het hele oeuvre van deze auteur beweegt ook dit toneelspel zich op de grenzen van fictie en werkelijkheid; hij evoceert een verwrongen-absurde wereld waarin nonsensicale associaties en ironisch-hallucinante taferelen elkaar opvolgen. Het puzzelkarakter van de te sterk literair opgevatte constructies heeft deze auteur wel een tijdelijke vermaardheid bezorgd, maar na het wegebben van deze modieuze tendens is hij nog niet tot een vernieuwing van zijn toneeloptiek gekomen.

Werken:

Het scheve oog (1951), Sonate voor twee scharnieren (1954), De meppen (1956), hoorspelen; Spook in kwadraat (1956); Geschminkt zelfportret (1957), t.; De gelijkbenigen (1960), t.; Altijd vrijdag (1961), t.; De overzitters (1969), kom.; Het lijk in de fles (1974); Een burgerlijke vakantie in het Zuiden (1979), r.; Dertig dagen robot zijn (1981).

Literatuur:

D. Janssen, `Merckx toch hoe Sterckx', in Argus, 4 (1981).

[C. Tindemans en red.]