De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Siegenbeek, Matthijs

Noordnederlands taal- en letterkundige (Amsterdam 23.6.1774-Leiden 26.11.1854). Studeerde theologie; was ruim een jaar doopsgezind predikant te Dokkum, maar werd al in 1797 benoemd tot hoogleraar te Leiden, toen de Bataafse republiek daar een leerstoel oprichtte voor Vaderlandse taal en welsprekendheid.

Ingevolge een regeringsopdracht ontwierp hij een spelling `tot bevordering van eenparigheid in dezelve', die in 1804 officieel werd ingevoerd en tot ca 1870 in gebruik bleef. Vanaf 1815 doceerde hij ook vaderlandse geschiedenis. Na twintig jaar secretaris te zijn geweest was Siegenbeek gedurende een kwart eeuw (1822-1847) voorzitter van de Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde.

Werken:

Verhandeling over de Nederduitsche spelling, ter bevordering van eenparigheid in dezelve (1804); Woordenboek voor de Nederduitsche spelling (1805, 1829³); Leerredenen, 2 dln. (1814-1820); Beknopte geschiedenis der Nederlandsche letterkunde (1826); Willem de Derde, koning van Engeland (1832), t.; Twaalf leerredenen (1835).

Literatuur:

S. Muller, in Levensberichten Mij Nederl. Letterk. (1855); G. Brom, Geschiedschrijvers van onze letterkunde (1944); M. de Smedt, `M.S. (1774-1854) als literair-historicus', in Hand. Kon. Mij v. Taal- en Letterk., 28 (1974); D.M. Bakker en G.R.W. Dibbets (ed.), Geschiedenis van de Nederlandse taalkunde (1977); E. van Boven, `Lulofs en S. contra Jonckbloet en De Vries: een wedstrijd in "scholen"?', in Wie veel leest heeft veel te verantwoorden (1980).

[G. Stuiveling en P.J. Verkruijsse]