De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Rutten, Felix Jean Joseph Hubert

Nederlands dichter en (toneel)schrijver (Sittard 13.7.1882-Rome 22.12.1971). Studeerde letteren, o.m. te Leuven en te Luik. Was gehuwd met de schrijfster Marie Koenen (1919); verbleef vele jaren te Rome. Hij speelde een niet onaanzienlijke rol in de katholieke literaire herleving in Nederland.

Zijn overigens door gladde vormperfectie bedreigde lyriek neigt soms naar het mystieke en omvat ook enkele goede natuurgedichten (De verzonken tuin, 1923). Zijn mysteriespelen en bijbelse drama's, waaronder een Beatrijs-adaptatie (Beatrijs, 1918) waren bedoeld als poging om het geestelijk toneel nieuw leven in te blazen. Het aantrekkelijkst blijven nog zijn vaak voortreffelijke reisverhalen, o.m. uit journalistieke opdrachten ontstaan, zoals Spanje (1924) en Toskane, druivenland (1962).

Werken:

Goede Vrijdag (1914), p.; Onder den rook der mijn (1914), nov.; Limburgsche sagen (1916); Hagar (1917), t.; Jessonda (1920), t.; Sonnetten (1921); Brugge (1925); Polen, een herboren land (1931); Joegoslavië (1937); Iwan (1955), r.

Uitgave:

L. Spronck (ed.), Doe bleefs in mich F.R. 1882-1971 (1982), bloeml. uit zijn dialectwerk.

Literatuur:

H.H. Knippenberg, in De Bronk, v (1957); G. Bomans, in Van mens tot mens (1973).

[W. Gobbers]