De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Rost, Nico(laas)

Nederlands prozaschrijver (Groningen 21.6.1896-Amsterdam 1.2.1967). Journalist; bezocht in 1923 de Sovjetunie; verbleef tot 1933 o.m. te Berlijn. Vertaalde tal van Duitse romans (o.a. Döblins Berlin Alexanderplatz) en verleende na 1933 bemiddeling voor de uitgave van Duitse schrijvers in Nederland (Querido Verlag). Nam deel aan de Spaanse burgeroorlog en tijdens wo ii aan het verzet; werd in 1942 gearresteerd.

Zijn dagboekaantekeningen uit het Duitse concentratiekamp werden verwerkt in zijn opmerkelijke verslag Goethe in Dachau, literatuur en werkelijkheid (1948). Een verblijf in Brussel had als gevolg enkele werken over België en enige reisbeschrijvingen. Zijn diepgaand gevoel voor gerechtigheid deed hem lange tijd sympathiseren met het communisme, waarvan hij zich echter later distantieerde. Belangstelling voor de mens en voor de sociale verhoudingen zijn te vinden in vrijwel zijn gehele oeuvre, dat na zijn overlijden met de Culturele prijs van de provincie Groningen werd bekroond. Voor zijn herinneringen in De vrienden van mijn vader (1956) ontving hij in 1959 de Marianne Philipsprijs.

Werken:

Groote dichters van den laatsten tijd (1921), bloeml.; Kunst en cultuur in Sowjet Rusland (1924); Het nieuwe tooneel in het nieuwe Rusland (1927); Levensberichten (1931); Reisdagboek uit de Krimpenerwaard (1954); Nog draaft Beyaard, een Ardennenboek (1955); Veranderd klimaat in Polen (1957); Ik was weer in Dachau (1957); Ook dat is Brussel (1958).

Literatuur:

H.J. Claeys, in Wat is links? (1966); L.P. Boon, in 90 mensen (1970); J.J. Buskes, in Kort en Goed (1973).

[G.W. Huygens]