De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Lumey, Jan van

Ps. van Jan Josef Fock, Nederlands (toneel)schrijver (Batavia 31.10.1889-'s-Gravenhage 1.1.1973). Studeerde van 1907 tot 1910 rechten te Leiden, werkte twee jaar in de advocatuur te Rotterdam, maar zijn belangstelling ging uit naar de literatuur. Werkte in 1913 korte tijd bij Het Vaderland en wijdde zich vanaf die tijd aan de letteren.

Voelde zich het meest aangetrokken tot het toneel (Ibsen, Schnitzler) en schreef meer dan vijftien stukken, waarvan er vele door amateurs werden gespeeld. Ook voerde Lumey zelf vaak de regie. Zijn toneelspel Roccoco (1952) werd bekroond met de Van der Viesprijs. Schreef ook romans, novellen en essays en werken op psychologisch-filosofisch gebied.

Werken:

Sardanapalus (1930), t.; Italiaanse impressies (1924); Op de kentering, een verzameling opstellen over Europeesche schrijvers (1928); De roman van een schilder (1931); Erotiek en extase (1931), met inl. van A.W. van Renterghem, (1963³), met inl. van W.J.J. de Sauvage Nolting; De tooverbron (1932), t.; Een vrouw van de wereld (1936); Politieke vrouwen (1937), kom.; Narcissus, Het mysterie der zelfbespiegeling (1955); De koninklijke hovenier (1956), t.; De gebroken kruik (1961), kom.; De dodensprong (1963), marionettenspel; Een turks bad en andere verhalen (1969); Niet spreken... (1971), p.

Uitgave:

Verzamelde werken, 4 dln. (1974-1976).

Literatuur:

H. Edinga, `Jan Jozef Fock', in Jaarb. Mij der Nederl. Letterk. 1976-1977 (1980).

[G.H. 's-Gravesande]