De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Korteweg, Anton

Eig. Antonie Johannes, Nederlands dichter (Zevenbergen 31.1.1944). Studeerde Nederlands en Algemene Literatuurwetenschap te Leiden. Was enige tijd leraar Nederlands, wetenschappelijk medewerker Moderne Nederlandse Letterkunde te Leiden en vervolgens sinds 1979 hoofdconservator van het Nederlands Letterkundig Museum en Documentatiecentrum te 's-Gravenhage.

Korteweg debuteerde in 1968 als dichter in Tirade en werkte sindsdien met poëzie aan verschillende tijdschriften mee. Als poëzierecensent werkte hij voor Het Parool (1971-1978). Zijn poëzie werd aanvankelijk gekenmerkt door de beschrijving van kleine alledaagse gebeurtenissen en de melancholische gevoelens waaraan deze appelleren. Daarbij speelt de ironisering van deze gevoelens een rol die bereikt wordt door dubbelzinnig taalgebruik en toespelingen op verheven onderwerpen in een alledaagse context. Zo wordt in zijn debuutbundel Niks geen Romantic Agony (1971) het al te gevoelige op afstand gehouden. Ook de archaïserende stijl vormt een middel daartoe. Dezelfde elementen spelen een rol in de bundel Eeuwig heimwee drijft hem voort, waarmee hij zich in de kring van de neoromantici plaatst, maar zonder zijn eigenheid daarbij te verliezen. Zijn affiniteit met de Victoriaanse poëzie toont hij in de bloemlezig uit het werk van 19de-eeuwse dominee-dichters Vinger Gods, wat zijt gij groot (1978). In 1980 verzorgde hij de themabloemlezing De dood.

Werken:

De stormwind van zijn hand (1975), p.; In de zon (1976), p.; Love, love, love (1977), p.; Tussen de vesten. Dertien Leidse schrijvers (1977), met inl. van Maarten 't Hart; Tussen twee stilten (1982), p.

Literatuur:

C. Engelbrecht, interview, in Gezegd en geschreven is twee (1980); H. Brems, in Al wie omziet (1981); A. Zuiderent, `A.K.', in Kritisch lexicon van de Nederlandstalige lit. na 1945 (1983).

[G.J. van Bork]