Kneppelhout, Johannes
Ps. Klikspaan, Nederlands schrijver (Leiden
8.1.1814-Oosterbeek 8.11.1885). Geboren uit aanzienlijke familie; studeerde
rechten te Leiden, maar deed geen examens. Woonde vanaf 1847 op het landgoed
`De Hemelsche Berg' bij Oosterbeek.
Schreef in zijn `zwarte tijd' ultra-romantische schetsen
en verhalen in het Frans, gebundeld in 1848 in 2 delen Opuscules de
jeunesse. Carrière als Frans schrijver mislukte. In 1976 werd echter
L'ère critique ou l'art et le culte (1837) vertaald: Het
kritische tijdperk, of Kunst en eredienst. Van december 1839 tot maart 1844
verschenen onder ps. `Klikspaan' de afleveringen van Studenten-Typen
(1841 voltooid, met platen van O. Veralby, d.i. Alexander Ver Huell),
Studentenleven en De studenten en hun bijloop (beide 1844). Bij
de herdruk van 1860 (Geschriften, dl. 1-3) heeft de auteur talrijke
wijzigingen aangebracht. Jan ten Brink heeft bij de 7de druk van
Studenten-Typen (1895) en de 6de druk van Studentenleven de
oorspr. tekst grotendeels in ere hersteld. Kneppelhout schreef verder
reisbeschrijvingen, verhalen, brieven, kritieken enz. Deze bleven echter alle
beneden het peil van de Klikspaancyclus, uitgezonderd een enkel verhaal, waarin
weer studenten de voornaamste rol spelen, bijv. `De Portlandvaas' in deel iv,
opgenomen in de bloemlezing Waanzinnig Truken (1980).
Klikspaans verhalen, waarvan een zeer klein percentage
door Kneppelhouts medewerkers zijn geschreven, passen in het kader van de
physiologieën, die destijds in zwang waren. Klikspaan is geïnspireerd
op H. Huart, Physiologie de l'étudiant, maar geeft een originele
uitbeelding van het studentenleven in de destijds dode stad Leiden. De tendens
van zijn werk is didactisch-moraliserend: hij wil het studentenleven
verbeteren, door er de zwartste zijde van te laten zien. De professoren zijn
veelal nietswaardige lieden; de bevolking van Leiden bestaat uit leeglopers en
vechtersbazen; de ouders zijn onverstandige mensen, die hun zoons niet
begrijpen. Tegenover al de `afleggers', `klaplopers', `liefhebbers',
`diplomaten', `hovelingen' of nog erger staat de ideale student, die wel fuift,
maar ook hard studeert. De stijl is verrassend levensecht, hier en daar echter
wat studentikoos opgeschroefd. Door soms rauw-realistische uitbeeldingen
onderscheidt het werk zich van de Camera obscura e.a. humoristische
boeken uit die tijd. Het `klikken' blijkt een onverbloemd en gedurfd vertellen
van dingen die men gewoonlijk niet verteld. Potgieter prees in deze
`kopieerlust des dagelijkschen levens' het feit dat ze de maatschappij op een
hoger plan wilde brengen.