De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Hiel, Emanuel

Vlaams dichter (St.-Gillis-Dendermonde 30.5.1834-Schaarbeek 27.8.1899). Was te Brussel zeer actief als vrijzinnig en radicaal-democratisch flamingant in verenigingen als Vlamingen vooruit, Willemsfonds en De distel. Werkte mee aan versch. tijdschriften: Flandria, De Zweep, De Vlaamsche School en Het Laatste Nieuws, en was hoofdredacteur van het Nederduitsch Tijdschrift (1867-1868). Zijn radicaal flamingantisme bracht hij tot uiting in talrijke historische geschriften, vaderlandse strijdliederen en gelegenheidsgedichten, die worden gekenmerkt door spontane en vaak hartstochtelijke gevoelens. Realistischer klinken zijn Werkmansliederen, waarin de toon vaak wordt bepaald door zijn uitgesproken democratische sympathieën, die ook blijken uit zijn vriendschap met Emiel Moyson en de verkoop van zijn eerste dichtbundel, Looverkens (1859), ten bate van de Gentse stakers.

Hiel verwierf zijn grootste faam als librettist van Peter Benoit, met o.m. de oratoria Lucifer (1865) en De Schelde (1867), een aantal cantates, o.m. Jan Borluut (1875) en Hymnus aan de schoonheid (1882), en talrijke teksten voor liederen. In 1886 werd hij lid van de Koninklijke Vlaamsche Academie voor Taal- en Letterkunde.

Werken:

Nieuwe liedekens (1861); Gedichten (1863); Gedichten (1868); Psalmen, zangen en oratoria's (1870); De liefde in het leven (1870); Gedichten (1874); Bloemeken (1876); Historische zangen (1885); Flandrialiederen voor ons volk (1886); Monodramen en andere gedichten (1893); Symfonieën en andere gezangen (1894); Droomerijen (1895).

Uitgave:

Volledige Werken van dichter E.H., 6 dln. (1933-1934).

Literatuur:

H. Baccaert, E.H. (1902); M. Sabre, `Benoit en Hiel', in Versch. en Meded. Kon. Vl. Acad. voor Taal- en Letterk. (1934); A. Corbet, Peter Benoit. Leven, werk en betekenis (1943).

[J. Vlasselaers]