De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Herreweghen, Hubert van

Vlaams dichter (Pamel-Roosdaal 16.2.1920). Was aanvankelijk werkzaam als ambtenaar, daarna in de journalistiek en bij de Belgische tv. Redacteur van Podium (1943-1944) en het poëzietijdschrift De Spiegel (1945-1946), en sedert 1947 redacteur van Dietsche Warande & Belfort. Debuteerde tijdens de bezettingsjaren met Het jaar der gedachten (1943), maar verwierf vooral faam met de bundels Gedichten II (1958) en Gedichten III (1961), als schrijver van overwegend autobiografisch-belijdende verzen die in de kritiek als `romantisch-classicistisch' werden bestempeld. In 1961 ontving hij de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Poëzie.

Zijn gedichten zijn doorgaans klassiek van vormgeving, met een grote aandacht voor de muzikale en ritmische uitbouw van het vers. Thematisch is deze poëzie doordrenkt van permanente onrust, het besef van onverzoenbare tegenstellingen. Opmerkelijk hierbij is hoe een existentialistisch ideeënstelsel wordt gecombineerd met een religieus (i.c. katholiek) perspectief. Liefde en dood, ziel en lichaam, tijd en eeuwigheid, verlossing en zondebesef zijn enkele

[p. 269]

van de dualismen die de dichter in zijn poëzie wel treffend weet te verwoorden, zonder ze evenwel te kunnen opheffen. Aan de basis van zijn poëzie liggen telkens herinneringen uit de kindertijd, alledaagse ervaringen, de nauwkeurige observatie van de natuur, de relatie tussen man en vrouw.

Voorts verwierf Van Herreweghen bekendheid als samensteller van een aantal bloemlezingen, en schreef hij een essay over Geuze en Humanisme (1955).

Werken:

Liedjes van de liefde en van de dood (1949); Gedichten I-IV (1953, 1958, 1961, 1968); Vleugels (1963).

Uitgave:

Verzamelde gedichten (1977).

Literatuur:

A. Westerlinck, `H.v.H. als dichter', in Dietsche Warande & Belfort, 49 (1949); Idem, `Een belangrijk katholiek dichter', in Dietsche Warande & Belfort, 54 (1954); W. Spillebeen, H.v.H. (1973), met bibl.; G. Durnez, in Vlaamse schrijvers (1982).

[D. de Geest]