Herreman, Raymond(-Arthur)
Vlaams dichter, journalist en criticus (Menen,
West-Vlaanderen, 21.8.1896-Elsene, Brussel, 6.3.1971). Schreef onder ps. Ray
Vere (samen met M. Roelants) twee toneelstukken: Eros (1914) en
Verwachtingen (1916). Was medeoprichter van 't Fonteintje (1921,
1924), dat tegenover het expressionisme van Ruimte de traditionele
poëzie verdedigde. Zijn eerste grote verzenbundel, De Roos van
Jericho (1931), bestaat uit drie cyclussen die aan zijn voornaamste
ervaringsgebieden beantwoorden: zijn privé-leven, dat hij weliswaar
steeds in bedekte termen tot uiting brengt; de grote problemen van het bestaan
(de eeuwigheid, het geloof, de dood), waarmee hij zich zijn leven lang bezig
zou houden, en zijn zoeken naar een levensregel en vooral naar
levensaanvaarding.
De poëzie van deze milde scepticus is steeds
klassiek van stijl en prosodie, vaak enigszins moraliserend. In zijn
essayistisch werk Vergeet niet te leven (1943), en in Album
(1944), laat Herreman zich kennen als epicurist en moralist. Zijn vers wordt
gekenmerkt door een speelse muzikaliteit, die de ernst van zijn mijmerende
beschouwing behoedt voor zwaarwichtigheid. Sedert 1929 schreef hij in het
socialistisch dagblad Vooruit bijna dagelijks een kroniek over
literatuur (`Boekuil').
Was redacteur van het Nieuw Vlaams Tijdschrift
sedert 1946. Lid van de Koninklijke Academie voor Nederlandse taal- en
letterkunde (1947). Driejaarlijkse staatsprijs poëzie (1938).