De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Gruwez, Luuk

Vlaams dichter en prozaschrijver (Kortrijk 9.8.1953). Studeerde Germaanse filologie te Kortrijk en Leuven en werd leraar Nederlands te Hasselt.

Gruwez begon al vroeg met het schrijven van gedichten. Zijn debuut, de bundel Stofzuigergedichten (1973), bevat de poëzie geschreven tussen 1968 en 1971. De bundel kenmerkt zich door vezet tegen de banale werkelijkheid en de vervanging daarvan door de gedroomde oorspronkelijke schoonheid. De dichter maakt daarbij gebruik van sprookjesmotieven. Zijn estheticisme lijkt geïnspireerd door Oscar Wilde, zijn zuiverheidsideaal door Tagore. In de bundel Ach, wat zacht geliefkoos om een mild verdriet (1977) blijkt hij deze rechtstreekse invloeden ontgroeid te zijn. Speelsheid en milde spot relativeren zijn romantische hang naar het absolute. Zijn derde bundel gedichten, Een huis om dakloos in te zijn (1981), werd bekroond met de Guide Gezelleprijs 1980 van de stad Brugge.

In 1975 werd Gruwez redacteur van het tijdschrift Yang. Hij had inmiddels aan tal van tijdschriften bijgedragen met gedichten en essays. Voor het weekblad De Spectator schreef hij recensies.

Werk:

Daar komen de Tachtigers al aan, bloeml. (= Yang, 73 1977).

Literatuur:

H. Brems, in Al wie omziet (1981); Idem, `Laten wij de tederheid dan veinzen', in Ons Erfdeel, 25 (1982); F. Deschoemaeker, `L.G.', in Kritisch lexicon van de Nederlandstalige lit. na 1945 (1985).

[G.J. van Bork]