Vlaams dichter (Lede 25.4.1830-Antwerpen 18.2.1905). Na
versch. (ambtelijke) functies directeur van de Bank van Lening te Antwerpen.
Richtte met Heremans en Zetternam het letterkundig tijdschrift De Vlaemsche
School op (1855-1862); was met zijn vriend Vuylsteke de belangrijkste
vertegenwoordiger van de politieke dichtersgeneratie van zijn tijd en een der
leidende figuren van de Vlaamse beweging.
Hij schreef talrijke romantische, soms antiklerikale
gedichten, retorisch van toon, zoals het Geuzenlied. Leverde ook teksten
voor versch. cantaten van Peter Benoit, o.a. De wereld in (1878), De
genius des vaderlands (1880) en De Rijn (1882). Zeer bekend is zijn
herdichting van Reinaert de Vos (1874).
Werken:
Bloemen op een graf (1857); Drie menschen van in de wieg
tot in het graf (1861); Keizer Karel en het rijk der Nederlanden
(1888).
Uitgave:
Voll. werken, 7 dln. (1907-1909).
Literatuur:
M. Rooses, Nieuw schetsenboek (1882); A. Brijs, Vlaamsch
leven (1915-1916); L. Simons, Van 't ongediert der Papen... Rondom De G.
Geuzenlied (1968); R.F. Lissens, `Een visie op J. de G.'s "Geuzenlied"', in
Spiegel der Letteren, 12 (1969-1970); J. Boets, `Aangaande het
"Geuzenlied"', in Wetensch. Tijdingen, 19 (1970-1971); L. Simons, `J. de
G.', in Twintig eeuwen Vlaanderen, dl. 13: Vlaamse figuren 1
(1976).
Auteursrechtelijk beschermd