De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Genderen Stort, Reinier van

Eig. Reinier Johannes Willem, Nederlands romanschrijver en dichter (Buitenzorg 1.5.1886-Wassenaar 7.1.1942). Woonde vanaf 1934 in het Gelderse Wapenveld. In 1917 blind geworden, wijdde hij zich sindsdien uitsluitend aan de literatuur. Schreef psychologische romans over gesloten, aristocratisch verfijnde naturen uit het milieu der bourgeoisie in een provinciestad. Zijn

[p. 215]

helden belijden een pessimistische en heidense levensbeschouwing - tussen platonisme en epicurisme strevend naar geestelijke harmonie - die in later werk plaats maakte voor een meer christelijk humanisme. De auteur munt meer uit als stilist - gemaniëreerde volzinnen - dan als karakteruitbeelder.

Bekendheid verwierf hij vooral met zijn - hoewel omstreden - Kleine Inez (1925, bekroond door Mij Nederl. Letterk.), over het groeiproces van een troebel, erfelijk belast jongensgemoed dat wordt gelouterd onder invloed van een ongerept meisje. Van Genderen Stort publiceerde ook traditionalistische poëzie.

Werken:

Idealen en ironieën (1912); Paul Hooz en Lambert Brodeck (1913); Hélène Marveil (1917); De grijsaard en de jongeling (1919); Hinne Rode (1929); Het avontuur (1930), verh.; Najaarsvruchten (1936), p.; Rondom een balling (1936); Het goede leven (1938).

Literatuur:

G.H. 's-Gravesande, in Sprekende Schrijvers (1935, 1979²); Het Salamanderboek (1938); W.L.M.E. van Leeuwen, in Lezende onder de lamp (1947); A. Salomons, in Herinneringen aan schrijvers die ik persoonlijk heb gekend (1968⁵); M. ter Braak, in Propria Cures-artikelen 1923-1925 (1978).

[W. Gobbers]