De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Dekker, Maurits Rudolph Joël

Nederlands roman- en toneelschrijver (Amsterdam 16.7.1896-ald. 7.10.1962). Autodidact die na een moeilijke jeugd (alleen lo) versch. baantjes had, tot hij zich aan de letteren wijdde. Geëngageerd socialistisch auteur; moest tijdens de bezetting onderduiken en zijn werk werd verboden.

Na een onopgemerkt debuut vestigde hij de aandacht op zich met de onder ps. Boris Robazki gepubliceerde roman Waarom ik niet krankzinnig ben (1929), de zelfverdediging van een neuroticus die zijn geliefde heeft gedood.

Schiep sindsdien een omvangrijk oeuvre, gekenmerkt door fel revolutionaire bewogenheid (Brood, 1932) en belangstelling voor het actuele wereldgebeuren: Duitse bezetting (De laars op de nek, 1945), atoomgevaar (zijn veel opgevoerd en vertaald toneelstuk De wereld heeft geen wachtkamer, 1949). Realistische schilderingen van de - meestal Amsterdamse - samenleving worden in zijn romans gepaard aan een diepgaande karaktertekening van de heldenfiguur. Een aparte plaats neemt zijn historische romantrits Oranje en de opstand der Nederlanders (1935-1936) in. Dekker werd meermalen gelauwerd: prijs van de Stichting Kunstenaarsverzet (1949), Marianne Philipsprijs (1955) en de Jan Campertprijs (1956).

Werken:

Doodenstad (1920); Homo cantat (1924); C.R. 133 (1926); Zijn wereld (1928); De aarde splijt (1930); De man die een ander was (1931); Amsterdam (1931); Reflex (1932); De menschen meenen het goed met de menschen (1934); Aan beide kanten van de drempel (1934); Het merkteken (1949); Amsterdam bij gaslicht (1949), mem.; De afgrond is vlak voor uw voeten (1952).

Literatuur:

D. de Jong, M.D., zijn persoon en zijn werk (1946); N.A. Donkersloot, in Jaarb. Mij der Nederl. Letterk. (1962-1963); W.J. Simons, in Hakken en spaanders (1970); J. Spierdijk, in Andermans roem (1979).

[W. Gobbers]