Vlaams essayist (Antwerpen 4.3.1880-St. Michiels, bij
Brugge, 22.1.1945). Promoveerde in de rechtsgeleerdheid. Werkte als conservator
en als leraar letterkunde aan het Vlaams conservatorium, vanaf 1936 hoogleraar
kunstgeschiedenis te Brussel. Debuteerde in 1911 in De Boomgaard;
publiceerde later een aantal kunsthistorische studies, maar dankt zijn
bekendheid vooral aan zijn essays. Zijn brede belangstelling voor
schilderkunst, literatuur, toneel en muziek wordt weerspiegeld in zijn bundel
kritieken en beschouwingen, Perikoop I (1932) en in de bundel verspreide
stukken Octaaf (1946).
Uitgave:
M. Gilliams (ed.), Vergeten en toch zo mooi (1966).
Literatuur:
E. de Bom en J. Muls, levensberichten, in Jaarb. Kon. Vl.
Acad. (1945); `In memoriam A.H.C.', in De Vl. Gids (1946); P. van
Tichelen, `Bibliografie van Prof. Dr. A.H.C.', in Versl. en Meded. Kon. Vl.
Acad. (1946); J. Weisgerber, De Vl. Lit. op onbegane wegen. Het
experiment van De Boomgaard 1909-1920 (1956); G. Schmook, `Prof. Dr.
A.H.C.-hulde', in Versl. en Meded. Kon. Acad. v. Nederl. Taal- en
Letterk. (1972).
Auteursrechtelijk beschermd