De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Brakman, Willem Pieter Jacobus

Nederlands prozaschrijver ('s-Gravenhage 13.6.1922). Arts, debuteerde op latere leeftijd. Zijn romans en verhalen, die elkaar regelmatig opvolgen, verraden in hun psychologisch realisme, scherpe analyse en onderkoelde humor de invloed van Vestdijk. Compositorisch raffinement, een voorkeur voor het grillige en bizarre en historische belangstelling sluiten daarbij aan. Brakman is een virtuoos stilist, al gaat zijn schrijfwijze door het soms al te vernuftige en beladene wel eens vermoeien. Zijn thematiek is veelal de uitdrukking van het verlangen als individu te worden verlost uit het isolement en te worden opgenomen in een gemeenschapsverband; tegelijkertijd stuit dit streven bij zijn personages op weerstand, omdat ze de nolens volens gedragen eenzaamheid maar moeilijk kunnen opgeven.

Werken:

Een winterreis (1961); Die ene mens (1962); De opstandeling (1963); Het godgeklaagde feest (1967); Debielen en demonen (1969); Kind in de buurt (1972); Het zwart uit de mond van Madame Bovary (1974); De biograaf (1975); Glubkes oordeel & Het monster van Frankenstein (1976); De blauw-zilveren koning (1977); Zes subtiele verhalen (1978); Vijf manieren om een oude dame te wekken (1979); De gegoeden (1980); Come-back (1980); Het godgeklaagde feest: een beeldroman (1980); Ansichten uit Amerika (1981); Zeeland bestaat niet (1981);

[p. 103]

Een weekend in Oostende (1982); Nadere kennismaking: een luisterspel (1983); De reis van de douanier naar Bentheim (1983); Een wak in het kroos (1985); De bekentenissen van de heer K. (1985).

Literatuur:

W. de Moor, Meester en leerling (1978); T. van Deel, in Jan Campertprijzen 1979 (1979); Bzzlletin, 10 (1981), B-nummer; De Vl. Gids, 65 (1981), B.-nummer; R. van der Paardt, in Kritisch lexicon van de Nederlandstalige lit. na 1945 (1983).

[J. Goedegebuure]