Eig. Louis Jean Henri Charles Adelberth, Nederlands
dichter en prozaschrijver (Renkum 27.12.1908-Arnhem 8.1.1975). Achterkleinzoon
van de in 1845 te Delft overleden Franse troonpretendent Naundorff, wiens
nazaten gerechtigd waren de naam Bourbon te voeren. Studeerde rechten te
Nijmegen en behaalde er in 1933 de meestertitel. Daarna werkzaam in de
journalistiek (o.a. in Nederlands Oost-Indië) en van 1938 tot 1943
burgemeester van Oss; tijdens de Duitse bezetting ook leider van
verzetsgroepen. Wijdde zich na wo ii vnl. aan de letteren.
De Bourbon debuteerde met de verzenbundel
Reisverhalen (1931). Was een der minder opvallende redacteuren van de
rooms-katholieke tijdschriften Roeping en De Gemeenschap.
Huldigde in zijn eerste verzen, zij het minder uitgesproken, ook de
godsdienstige en sociale overtuiging, die daar door toonaangevenden als Gerard
Bruning en Anton van Duinkerken werd voorgestaan. Vervreemdde in latere jaren
van zijn geloof. Jan H. de Groot, die zijn Verzamelde gedichten
inleidde, karakteriseerde hem als de dichter van het levenslange heimwee.
Werken:
Zwerving (1932), p.; Het licht achter Golgotha
(1934), nov.; In extremis (1935), p.; Vrouwen (1937), nov.; In
ballingschap (1939), p.; Twaalf maal Azië (1941), nov.; Als
de rozen verwelkt zijn (1941), t.; Nocturne (1944), nov.; Vier
onbekenden (1946), nov.; Inggih Ndoro (1948), nov.; Het negende
uur (1950), p.; De troubadour (1951), r.; Voor haar alleen
(1952), p.; Dromen tot
[pagina 99]
[p. 99]
Xylotimbou (1952), nov.;
Halverwege (1953), p.; Het rood van de hemel (1953), r.; Het
andere lied (1955), r.; De verdrevene (1956), r.; De betere
wereld (1956), t.; Karambool (1959), p.; De zwarte vanen
(1963), verh.; Ex toto corde (1964), bloeml. p.; Zigeunerbloed
(1968) p.
Uitgave:
Verzamelde gedichten (1975).
Literatuur:
J.W.M. Weyts, `Het dichtwerk van L.d.B.', in Dietsche Warande
& Belfort, 123 (1978); W. Wennekes, in Engelbewaarder:
Winterboek (1979).
Auteursrechtelijk beschermd