De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Borger, Elias Anne

Noordnederlands dichter (Joure 26.2.1784-Leiden 12.10.1820). Van arme afkomst; werd financieel geholpen om te kunnen studeren, promoveerde in 1807 te Leiden in de theologie. Werd lector, en in 1811 hoogleraar exegese, in 1817 hoogleraar geschiedenis en klassieke letteren.

Hij was een zeer begaafd Latijns en Nederlands redenaar; werd als dichter vooral bekend door zijn tragisch-autobiografische ode Aan den Rhijn in de lente van het jaar 1820, geschreven na de dood van zijn tweede echtgenote en hun pasgeboren kind, waarvan vertalingen in Frans, Duits, Engels, Fries en Latijn zijn verschenen. Zijn Dichterlijke nalatenschap werd in 1836 gedrukt.

Werken:

Iets nopens den brief aan een vriend (1813); Leerredenen (1814); De vaderlander (1814); Iets voor mijn kind (1815); Op de bevalling der Prinses van Oranje (1817); Gevecht van Napoleon en Minerva (1821).

Literatuur:

P. Hofman Peerlkamp, Oratio de vita E.A.B. (1821); W. Eekhoff, Bijzonderheden omtrent de jeugd van E.A.B. (1842); C. van der Woude, E.A.B. (1784-1820) (1975).

[G. Stuiveling]