Nederlands prozaschrijver (Dordrecht
23.11.1869-'s-Gravenhage 31.8.1933). Studeerde Chinees, was tolk in China en in
het toenmalige Nederlands-Indië. In 1913 repatrieerde hij, werd journalist
en literair criticus aan het Haagse dagblad Het Vaderland. Was bevriend
met Van Eeden. Als romanschrijver verwierf Henri Borel vooral naam met zijn wat
zoetelijke romans Het jongetje (1898) en Het zusje (1900).
Werken:
Een droom (1899); Van de engelen (1901);
Vlindertje (1901); Leliane (1902); De leugen der eer
(1903); Leliënstad (1904); De stille stad (1904); Van
leven en dood (1926).
Literatuur:
E. Kunne-Ibsch, `Der Wille zum schönen Leben', in
Neophilologus, 57 (1973); M. ter Braak, in De Propria Cures-artikelen
1923-1925 (1978); L. van Deyssel, in De scheldkritieken (1979); J.
Thorn Prikker, in J.M. Joosten (ed.), De brieven van Johan Thorn Prikker aan
H.B. en anderen 1892-1904 (1980).
Auteursrechtelijk beschermd