Bernagie, Pieter
Noordnederlands toneelschrijver (Breda, doop
2.7.1656-Amsterdam 28.11.1699).
Geneesheer te Amsterdam met grote belangstelling voor het
toneel; schreef in 1684-1686 een drietal treurspelen in Frans-classicistische
stijl, o.a. Constantinus de Groote, eerste christen' keyser en
Arminius, beschermer der Duytsche vryheid, welke een eeuw lang
repertoire hielden.
In die zelfde tijd ontstonden ook moraliserende
kluchtspelen in vrijere versvorm, o.a. De belachchelyke jonker (1684),
Het studenteleven (1684), Het huwelyk sluyten (1685) en
Gôe-vrouw (1686). Na de dood van zijn echtgenote, Margaretha van
Neekel (1686), wijdde Bernagie zich in toenemende mate aan zijn vak; in 1689
verkreeg hij toelating tot het geven van `chirurgicale lessen' en in 1692 werd
hij hoogleraar aan het Atheneum. Hij hertrouwde 12.8.1692 te Sloterdijk met
Elisabeth Nunnink. Kort voor zijn dood hield hij zich opnieuw intensief bezig
met de Amsterdamse schouwburg.
Auteursrechtelijk beschermd