Belcampo
Ps. van Herman Pieter Schönfeld Wichers, Nederlands
prozaschrijver (Naarden 21.7.1902). Groeide op als notariszoon te Rijssen,
studeerde rechten en medicijnen te Amsterdam, was o.a. studentenarts te
Groningen.
De kleurige en bizarre Verhalen die hij als
student schreef gaf hij aanvankelijk uit in eigen beheer (1936), waardoor zij
slechts aan weinigen bekend werden. Meer aandacht kreeg De zwerftocht van
Belcampo (1939), het literaire resultaat van een voetreis naar Italië.
Pas in de naoorlogse jaren kreeg zijn verhalend proza met de barokke
fantasieën, bijv. die over de dag des oordeels in het verhaal Het grote
gebeuren (1958), en met de zeer persoonlijke humor algemene waardering,
getuige de bekroning met de Marianne Philipsprijs (1956), de prijs van de
Stichting Kunstenaarsverzet (1959) en de Hendrik de Vriesprijs.
De humoristische novelle, aanvankelijk sterk studentikoos
van inhoud, kreeg in stijgende mate een wijsgerig-wetenschappelijke inslag.
Belcampo maakte herhaaldelijk gebruik van moderne medische gegevens om op
fantastische wijze het menselijke bestaan te belichten. Zijn humor wordt
gekenmerkt door speelse grensoverschrijdingen van het redelijke naar het
onredelijke.
In zijn latere bundels bereikte hij niet overal het
vroegere niveau, maar opmerkelijk zijn de zeer onconventioneel vertelde
heiligenlevens, Toverlantaarn van het christendom (1975). Zijn
ondogmatische levensbeschouwing en zijn visie op de ontwikkelingsgang van het
wijsgerige denken legde hij neer in De filosofie van het belcampisme
(1972).
Auteursrechtelijk beschermd