Jade, jaspis en de jitterbug. Wijsheid en schoonheid uit het leven van baron Van Stralen op rijm (onder pseudoniem Ton Ven)

[p. 62]

Een schilderes van dierenleven

Blanche werd tot schilderen gedreven
door haar man die wou dat zij zou leven

lang nog na haar dood. Geïnspireerd
door zijn daadkracht had ze 't gauw geleerd.

Zij ving aan een pitpit af te malen
en ze deed dat beestje heerlijk stralen.

Toen keek, als vanzelf schier, op het doek
een nog jonge bulbul om de hoek.

Met een motmot, stevig in de veren,
meende ze haar werk te kompleteren,

maar haar zo nerveuze slanke hand
bracht ook nog een dikdik daar tot stand.

Ridder Abraham Demosterdhaelder,
Belg, wou dit produkt nog voor geen daalder.

Maar de artieste ontglipte niet de moed,
want Van Stralen zei: ‘Dat komt wel goed.’

En ziedaar! - Een koper uit de Staten
kocht het doek, reeds om zijn grote maten.

[p. 63]

 

En Van Stralen, met zijn leuk gebabbel,

 

zei: ‘Genie ligt op de straat te grabbel.’