Jade, jaspis en de jitterbug. Wijsheid en schoonheid uit het leven van baron Van Stralen op rijm (onder pseudoniem Ton Ven)

[p. 52]

Zuinig huisman

Blanche was heel rijk. Haar man bestierde
echter haar vermoge' en zij ontving
uit de rente van die aterling
nog geen veertigste, laat staan een vierde.

Zeekre keer liet 't schone oog zij vallen
op een vreemde steen, een bezoar,
achter 't schouwraam van een antikwaar,
ook al viel niet met de prijs te mallen.

Vurig wensend dit kleinood te werven
(want, o vrouw, uw naam is ijdelheid,
zo niet Adelheid) nam zij beleid
in 't begin in acht, maar kon wel sterven

toen hij weigren bleef. ‘Die bezoar
koop hem, koop hem dan toch,’ riep ze heftig.
En zijn antwoord afgemeten deftig:
‘Vrouw, ik heb daartegen bezoar.’