Jade, jaspis en de jitterbug. Wijsheid en schoonheid uit het leven van baron Van Stralen op rijm (onder pseudoniem Ton Ven)

[p. 41]

De nieuwe Mezzofanti

Baron van Stralen was Weledelzeergeleerd,
meermalen zelfs, zijn wanden wemelden van bullen,
getuigschriften die elkeen met ontzag vervullen,
en toch... nooit had hij maar in één vak gestudeerd.

Op vrage' in helder Hollands door zijn profs gesteld
gaf hij een antwoord naar oorspronklijke methode,
een antwoord - nergens bij Wet of A.M. verboden -
dat in een duistre taal de heren werd gemeld.

Nam m' hem examen af bijvoorbeeld in chemie:
‘Aldus luidt in het Bondelzwartse-Hottentotse
mijn weerwoord’, zei hij dan. Geen spraak van enig botsen,
de heren namen 't aan, want zo moet wel 't genie.

In 't ene vak was 't van zijn kant (pak weg) Dolgaans,
(te weten zogenaamd), in 't andre was 't Nilotisch.
Ook wisselde hij vaak (hij deed bepaald despotisch)
Tolteeks voor Irokees, Rifberbers voor Tasmaans.

Voorts roerde hij dooreen Mingreels met Kamsjadaals,
(steeds zogenaamd) - Ternaats met Foelba's - Oud-Tahitisch
met Dajaks, - Siamees zelfs met Tsjadohamietisch...
Eéns zakte hij, en terecht: hij sprak verstaanbaar Vaals'.