|
| |
| |
| |
Aenspraek by de uytdeeling der eer-penningen.
At simul Heroum laudes et facta Parentis
Jam legere, et quae sit poteris cognoscere virtus.
Virg. Bucol. ecl. IV.  . 26. et 27.
TRiumph! den blyden stond is eyndelyk verschenen,
Zoo lang belooft, gewenscht op Aelstersch Helicon;
De schaduw, die hem dekte, is in den nacht verdwenen
Voor dichtkonst, die nu praelt gelyk een' middag-son.
Die ed'le stygt ten top, omhuld met gulde straelen,
Op Seraphs - vlerken, nu z' haer vrienden onderschraegt,
En laet een glinster van haer dicht-vuer op hun daelen.
Terwyl wy hier ter eer dier waerde hemel-maegd,
In haere tempel-choor den grootsten feestdag vieren,
Die in onz' vaderstad haer oyt wierd toegewyd,
Daer vlaendersch dichter-schaer met haere eer-bannieren,
Zoo glansryk zig vertoont op onzen letter-stryd.....
De midden-eeuw herleeft, wanneer m' op land-juweelen
Apollos zoonen zag verciert met 't eer metael,
Wanneer gansch nederland daer in om stryd wou deelen,
En ieder roemde op zoo schoonen zege-prael.
Die konst-min, schoon gebluscht, door binnenlandsche krygen,
Door ramp van 't vaderland, was dog noit uytgedooft;
| |
| |
De burgers des Olimps die schenen wel te zwygen,
Maer noit wierd vlaendersch jeugd van haere harp berooft.
Z' haelt adem, overal bloeid weer die kwynend iever,
Wyl ook onz' maetschappy des neêrlands dichters nood
Te zingen Belgis Kroost, en niets behaegd ons liever,
Dan dat onz' konstzael hun bevat in haeren schoot....
Zie neder Catharin uyt 't hoogst der hemel kringen;
Bestrael met uwen geest deez' waerden dichter-stoet,
Die hier ter uwer eer op gulde harpen zingen;
Omhul hun konstryk breyn met bovenaerdschen gloed...
Weest drymael wellekom, geleerde konstminnaeren!
Zoo lang van ons betragt in Pindus heyligdom;
Hier bloeyen lauwers voor zoo groote ieveraeren,
Hier wagt u 't eer-metael; weest drymael wellekom
ô Barden onzer eeuw! gy hebt naer eysch gezongen
Grootvaders oude deugd, den roem van Nederland;
Uw schrand'ren geest heeft zig door 't ruym des tyds gedrongen,
Wat is uw dichtwerk ons een waerd en heylig pand.
Gy opent Clios boek, doorloopt de wyde kringen
Der eeuwen, 't wyl g' u waegd op een ongangbaer pad.
(Wie durft in het geheym van Belgis kindsheyd dringen?
Een ondoorzienbaer vloers bedekt onz' bakker-mat.)
Gy schetst ons 't moedig hert der kloekste van de Gallen,
Hun iever tot de konst, en tot den akker-bouw;
Wat staetsomwenteling hun is ten deel gevallen,
Hun stryd met 't roomsche volk schryft ons uw pen getrouw.
| |
| |
Gy maelt ons Godefroi, den luyster van de helden,
Wanneer de kruys-magt om het graf des Heylands vogt.
Wat roem geeft ons zyn wieg, en Gend mag altyd melden,
Den vyfden Karel wierd in my eens voortsgebrogt.
Uw vindingryk pinceel verbeeld ons naer het leven
Der oud'ren vryheyds-min, hun dorst naer helden-daên,
Die 't spaensche jok verbrak, den grooten Phlips deed beven,
En 't monster Alba durfd' manmoedig wederstaen,
Wanneer zyn moord-byl goot het edel bloed ter aerde
Des braeven Lamorals, en Hornes dapper held;
(Eerwaerde schimmen! wil de reyne huld' aenvaerden,
Met welk nog 't vaderland uw martel-dood vergeld.)..
Wat zien we onz' koopbedryf ten hoogsten top verheven,
Hoe word dit opgeciert van uw doordringend breyn;
Wat hebt g' onz' akkerbouw den grootsten lof gegeven,
Onz' velden schynen u 't goud-ryk Peru te zyn;
En vremd en nagebuer deeld steeds in hunne schatten:
Noch weêr noch arebeyd valt d'akkerman te zuer;
't Schynt dat dees landvolk erft natuerkund te bevatten:
De vrugt der neerstigheyd staet by hun noyt te duer..,
Wanneer uw dicht-geest raekt de taek der wetenschappen,
Hoe zeer breyd hy zig uyt op dit oneyndig pad;
Daer klimt onz' vlugge jeugd, vol moed, langs gulde trappen
Ten tempel van 't geheug, hoe praelt door u die schat
Van Neêrlands roem en eer, voor 't oog van alle volken;
Gy zet de vlaemsche school den hoogsten luyster aen,
| |
| |
Den grooten Rubens heft gy boven zwerk en wolken,
Den bytel van Quesnoy pronkt eeuwig in uw' blaên....
Uw konst bouwt 't vaderland, voor alle na-geslachten
Een eer-zuyl, die den tyd uyt eerbied voor u spaert;
Een pronk-stuk, 't welk uw' naem voor altyd zal doen agten,
Zoo lang ons land en tael bestaen zal op der aerd.
Genoeg..... ô konst-minnaers! die heden t'onzer eeren
Den lof der Belgen zingt, gy hebt ons wensch voldaen,
Gy hebt aen ieder volk hier door bestaen te leeren,
Hoe edel dat het is uw voet-spoor in te gaen,
Om steeds den vluggen geest zoo ryk te laeten wyden
In 't groot geschiedenis-boek; ter eer van 't vaderland;
Waer door aen d'helden-schim der alderoudste tyden
Een zege-boog ten prael, voor eeuwig word geplant.....
Ontfang de kroonen thans, die uw vernuft betaemen,
Bereyd, door Themis hand, uyt groene lauwer-blaên;
Ontfang ook onze huld, terwyl uw' waerde naemen
Aen dezen tempel-trans oneyndig schitt'ren gaen.
Ontfang het eer-metael, de winnaers toegewezen,
Het pronke voor altyd op uw' eerwaerde borst;
Uw schedel çiere een kroon, wiens glans komt opgerezen,
Vry meer als 't diadeem van eenig aerdsche vorst.....
Gae voorts, geleerde schaer, en doe de konst herleven
Gun ons uw vriendschap, zoo zyn wy steeds eens-gezind
En toonen wy voortaen, door eenen geest gedreven
Dat nu, en eeuwiglyk by ons de liefde wind.
|
|
Auteursrechtvrij